Van boze stiefmoeder naar een gelukkige plusmama
Plusmama’s, bonusmama of stiefmama. Hoe je het ook wil benoemen: het is best een complexe rol die je invult. In sommige situaties zelfs ronduit een ondankbare rol.
En dan mag je de meest rationele en emotioneel gebalanceerde persoon zijn, op een bepaald moment slaan soortgelijke situaties zoals hierboven je uit je lood.
Heel vaak is er ook de omgeving die verwacht dat je je plaats kent, dat je begrip toont voor alle partijen en je vooral niet laat beïnvloeden door je eigen noden of emoties. Jij en je partner kozen immers voor dit nieuwe gezin, de kinderen hadden minder in de pap te brokken.
Dus borst vooruit, kin omhoog en als sterke vrouw dien je dit te allen tijde te kunnen dragen? Wel, niet helemaal…
Hieronder enkele tips die ervoor zorgen dat jij niet na een bepaalde tijd opgebrand de brui geeft aan je rol als plusouder.
- Je dient respect te hebben voor de ouders uit het kerngezin. Maar ook jij verdient dat respect én een plekje in je nieuwe gezin. Onder jullie dak heb je het recht om afspraken te maken met elk gezinslid, of dat nu jouw kinderen zijn of niet. Vaat in de vaatwas, geen frisdrank op weekdagen, … Tellen die regels bij de andere partij niet? Ook goed, maar wees duidelijk over jullie verwachtingen. Als beginpunt dienen jij en je partner natuurlijk wel op dezelfde golflengte te zitten over deze standpunten. Ga dit gesprek dan ook niet uit de weg en voer het vóór je jouw verwachtingen naar de kinderen brengt.
- Ga goed voor jezelf na hoe jij je rol als plusouder wenst in te vullen en wat de insteek is van deze invulling. Wil je tonen aan je nieuwe partner wat voor goeie catch jij bent of geniet je echt zélf van de taken die je opneemt rond je pluskinderen? Al te vaak trekken vrouwen het moederen volledig naar zich toe om zich na een tijdje totaal gedesillusioneerd én gefrustreerd te voelen omdat ze niet de erkenning krijgen die ze dachten te verdienen. Zonde, toch?
- Kinderen zijn heel loyaal tegenover hun ouders. Ga deze loyaliteit niet uittesten, je zal aan het kortste eind trekken. Waar de liefde tussen ouder en kind onvoorwaardelijk is, zal deze tussen plusouder en pluskind meer voorwaardelijk zijn.
- Mama of papa worden, het verandert je leven zoals je dat voorheen kende voorgoed. Ook al koos je bewust voor het ouderschap en kreeg je 9 maanden voorbereidingstijd; het overkomt je toch nog altijd een beetje. Bij plusouders (met of zonder eigen kinderen) is dat effect niet anders. Alleen is er hier geen sprake van een bewuste keuze tussen 2 personen of een maandenlange voorbereidingstijd én krijg je er vaak een entourage met hun eigen mentale rugzakje bovenop.
Wees hierin mild voor jezelf en geef jezelf en je nieuwe gezin tijd om een evenwicht te vinden dat werkt voor iedereen. - Gevoelsmatig zijn je stiefkinderen niet je natuurlijke kinderen. Je stiefkinderen hebben (doorsnee) een mama en een papa, laat ook die mensen in hun rol. Wanneer je je zelf niet beoordeelt voor dit onderscheid, zal je het jezelf meteen een pak makkelijker maken.
- Hebben je pluskinderen het lastig met jouw komst? Laat de natuurlijke ouder ook hier zijn rol in nemen om na te gaan wat er gebeurt bij de kinderen. Hebben ze angsten? Maken ze veronderstellingen? Pikken ze wilde verhalen op van hun entourage? Bruskeer niks, maar ga in verkenning wat er speelt. Zelden is het echt persoonlijk, onthoud dat! Dienen kinderen een welkomstfeestje te geven voor hun nieuwe plusouder? Neen. Dient er respectvol om te gaan worden met alle partijen? Absoluut!
Een nieuw samengesteld gezin vraagt vaak een extra inspanning om iedereen zijn rol te gunnen in jullie verhaal. Mits de nodige zelfreflectie en constructieve communicatie is het absoluut haalbaar. Ook in de boekenwinkel vind je al heel wat literatuur rond nieuw samengestelde gezinnen. Geraken jullie er zelf niet uit, weet dan dat er coaches zijn die werken met de specifieke doelgroep van nieuw samengestelde gezinnen.
