2919fi.jpg

Verkooptechnieken voor mama’s

4/06/2018

Ik heb behoorlijk wat verkoopopleidingen op mijn conto staan. Onderhandelingstechnieken, omgaan met bezwaren, omgaan met moeilijke klanten … You name it, I’ve done it. Maar wat als die moeilijke klant je tweejarige dochter is?

Training

Dochterlief zorgt er de laatste weken voor dat ik mijn aangeleerde vaardigheden maximaal blijf trainen. Best attent van haar, zo kan ik er na mijn zwangerschapsverlof meteen goed voorbereid en onvervaard in springen. Een greep uit enkele recente lesmomenten:

  1. Onderhandelen (voor gevorderden): de koppige betrokkene weigert voor de honderdste keer haar bord leeg te eten. Herkenbaar? Het is te warm, te koud, niet lekker, er zit iets vies in, ze moet haar neus snuiten, ze moet dringend plassen, de stukken zijn te groot … You name it, she’s tried it.  Eerst proberen we het met de lieve aanpak. Die heeft niet het gewenste effect. Overschakelen dan maar naar een iets minder begripvolle houding met een lichte verheffing van de stem. De reactie aan de overkant: vooral wat gebrul. Dan maar weer terugschakelen naar  een meer beheerste tactiek: mama speelt vliegtuigje, autootje, treintje en bootje. Tsjoek tsjoek, het eten komt eraan! Ik haal het hele voertuigenarsenaal naar boven. Resultaat: er geraakt één hap gekauwd. Eén hap. Het is duidelijk: tijd voor het geheime wapen. De misses is immers verzot is op ‘ocolaatjes’, dus ik haal alles uit de kast. Of althans, één stukje chocolade. Ik slaak een zucht van verlichting wanneer ze kirt: ‘Oepie! Ocolaatje! Maar eerst bordje leegeten, he mama?’ Brave meid. Zo hoort het. En een pluim voor mij, want ik heb toch flink onderhandeld. Al bedenk ik me even later dat het eigenlijk vooral mijn dochter is die gezegend is met een aangeboren onderhandeltalent
     
  2. Open vragen stellen en ‘nee’ ombuigen tot iets positiefs. Naast ‘ocolaatje’ is ‘neen’ (of ook de zeer populaire volzin-variant ‘neen, vind ik niet leuk’) zowat hét favoriete woord van onze kleuter. Na de drieduizendste kordate ‘neen’ was ik de wanhoop nabij. Tot ik plots inzag waarom: aan de helft van die weigeringen ging een gesloten vraag vooraf. Dat de andere helft ook een nee kreeg, dat is te wijten aan pure koppigheid en daar hebben we helaas nog niets op gevonden. Ach ja, het moet uitdagend blijven.

Toppromotie

De weg is nog lang en om onze temperamentvolle meid te temmen is meer nodig dan enkele spitsvondige verkooptechnieken. Meer dan eens (per week, per dag zelfs) krullen mijn tenen, verlies ik mijn geduld (ook die reserveportie), wil ik eens hard brullen of wenen. Soms zou ik zelf ook gewoon weer twee willen zijn. Want wat is er heerlijker dan rommel te maken die je nadien lekker weigert op te ruimen, overgelukkig te zijn met een stukje chocolade, keivals te zingen en toch te horen krijgen dat je zo schattig klinkt, ’s avonds heerlijk ingestopt te worden …

Anderzijds lijkt het me nog net iets heerlijker om binnenkort twee zulke schatjes in huis te hebben. En dat is de mooiste promotie die ik – als mama – kan krijgen na al die opleidingen :-).