Vier jaar moederschap: een stand van zaken
Grote veranderingen
Eén van die grote verschillen zit in mijn planning. Vroeger had ik soms maanden op voorhand alles gepland. Nu leef ik van uur tot uur en zelfs dat is soms te ambitieus. De planning willen volgen zorgt voor veel frustratie en ergernis. Je haalt ze immers nooit met kinderen. Never. Jamais.
Bovendien hield ik echt van een netjes opgeruimd en proper huis. Hield. Hier wil ik echt de nadruk op de verleden tijd leggen. Kinderen snappen de essentie niet van spik en span. Ze begrijpen de meerwaarde niet van superproper. Het is nu gewoon proper. Zonder meer en meestal zelfs mét minder. Het was een lang proces, maar ondertussen stress ik niet meer over een beetje rommel hier of een stofje daar.
Ook uitgaan kreeg een andere dimensie. Een kater is een tiendubbele hel met kinderen in de buurt. Nu denk ik wel eens na voor ik doorzak. Allé, dikwijls toch. ;-)
Sinds de kinderen er zijn ben ik ook non-stop bezig met eten. Na het ontbijt denk ik al aan het tienuurtje, en dan begin ik aan de voorbereidingen van het middagmaal. Daarna is het fruitjestijd en dan kunnen we weer starten aan het avondeten. Misschien is dat wel één van de redenen dat ik mijn gewicht niet meer zo goed onder controle kan houden. Morgen ga ik dan ook altijd op dieet.
Vroeger was ik een harde tante. Sinds de zwangerschap van mijn eerste kindje is daar heel veel verandering in gekomen. Nu word ik week bij het minste. Het geluk van mijn eigen kinderen, slecht nieuws in het journaal, een geboorte zien op tv of een emotionele film, het zijn allemaal redenen om de tranen de vrije loop te laten…
Stop de klok
Welke leeftijd mijn kindjes ook bereiken, ik wil altijd de klok stilzetten. Elk moment is voor mij het mooiste: hun geboorte, hun eerste lachje, hun eerste stapjes, hun eerste woordjes, de fantastische momenten van de kleuters… Één voor één momenten die eeuwig zouden moeten blijven duren. Je zou ze echt wel moeten kunnen vastzetten, want er gebeurt zoveel in het leven van die ukjes dat je ook zo snel weer alles vergeet. Je probeert alle momenten op te slorpen en je wilt ze voor eeuwig onthouden. Te veel info voor mama’s hoofdje, denk ik dan.
De tijd gaat echt snel. Het cliché klopt. Volgens mij gaat de tijd gewoon zo snel, omdat er geen tijd meer is om stil te staan bij de tijd. In ieder geval: ze worden snel groot, meneer…
‘Vlug even’, als in vlug even naar de bakker of vlug even douchen, is een concept dat ik vaarwel heb gezegd. Voor alles is er tijd, organisatie en geduld nodig. Vooral de niet-voorziene omstandigheden zoals een vuile pamper of een misselijk kindje in huis, gooien wel eens roet in het eten.
Toch niet zo perfect…
Ik nam me vroeger voor dat mijn kinderen altijd perfect gekleed zouden zijn, als kwamen ze uit een doosje. Niet dus. Mijn jongste kindje loopt graag rond in haar slipje. We mogen eigenlijk al blij zijn dat ze een slipje aan heeft thuis. Haar haar nestelt al twee minuten na de kambeurt en we noemen haar vaak ‘Mowgli’. Tot daar mijn perfect geklede poppetje.
Ik zou ook nooit meedoen aan die Studio 100-hetze. Ondertussen hebben mijn beide kindjes de K3-jurkjes, Bumbaboekjes, Mayaknuffels, een K3-microfoon, een Prinsessiaboekentas,… Noem maar op. We hebben Gertje al geweldig goed gesponsord!
En ik moet toegeven: mijn kind was niet de allermooiste baby. Bij de geboorte vond ik dat uiteraard wel, toen was het een perfect klein baby’tje met alles erop en eraan. Als ik nu de foto’s bekijk, zie ik een gigantisch, kwijlend hoofd. Misschien zijn we toch zeer subjectief bij de geboorte van onze kindjes…
Ik zal het beter doen!
We zijn er volgens mij allemaal schuldig aan. Als je nog geen kinderen hebt, denk je weleens dat je het anders en vooral beter zal doen dan anderen als je later zelf kinderen hebt. De realiteit is dat ‘ja’ zeggen vaak makkelijker is dan ‘nee’ zeggen, dat je niet altijd zin hebt om de strijd aan te gaan of dat het gewoon soms niet het juiste moment is. Mijn opvoedskills zijn dan ook allesbehalve perfect. Soms doe ik het goed, soms doe ik het fout. Ondertussen probeer ik mijn instinct te volgen en probeer ik er vrede mee te nemen dat we het niet allemaal perfect kunnen doen.
Eeuwige liefde
En in ieder geval was alles al veel mooier dan ik dacht. Ondanks de zorgen, vermoeidheid en twijfels die ik had en nog zal hebben, kan niets de liefde voor mijn kinderen overstijgen. Ik ben gewoon gek op die schurkjes. Ik zou ze gewoon kunnen opeten, zo gek ben ik op ze. Er zijn geen woorden voor. En ik weet nu al dat ik er altijd zal zijn voor hen en dat ik altijd alles voor hen zal doen. Zoveel is zeker.
