Voor alle mama's die nog moeten leren loslaten
Je kind moet vooruit
Maar denk er eens over na: hoef je de hele tijd aan je kind te plakken? Natuurlijk niet! En soms doet het net deugd om even afstand te nemen. De moeilijkheid zit hem voor mij in de controle over het proces. Want controle heb je helemaal niet.
Je baby beslist vroeg of laat om de borst te lossen. Je kind bepaalt of het klaar is om te kruipen (of poepschuiven, heerlijk), geef het een jaar of 2 en je beslist misschien al niet meer over haar outfit. (En ze zal altijd wel weer kiezen voor het mottigste roze blinkertje, gekregen van een verre tante en verstopt onder een stapel normale kledij). Je kind moet vooruit, dus je geeft het ruimte.
He mama, jij bent ok!
En dan die mijlpalen.. Wat heb ik al gehuild! Onze dochter afzetten aan de crèche en stiekem hopen dat ze roept 'neeee mama ik kies jou'. Maar dat doet ze niet. Ze maakt snel heel veel vriendjes en vriendinnetjes. Je verbergt je angsten en twijfels en geeft haar nog een duwtje richting zelfstandigheid. Straks mag ze naar de peuterklas.
In het meest trieste schuilt voor mij tegelijk het allermooiste: de kleine signalen die ze me geeft: he mama, jij bent ok!
In het meest trieste schuilt voor mij tegelijk het allermooiste: de kleine signalen die ze me geeft: he mama, jij bent ok! Jij bent de beste en mooiste en de liefste mama. Dat kleine kusje voor ik vertrek. Die dikke knuffel als ik haar weer oppik.
Daar doe ik het voor. Het gevoel dat zij zo bij ons is terechtgekomen, dat ze niet hoeft te blijven maar dat ze, hopelijk voor de rest van haar leven, altijd graag terugkeert naar ons.
