5100fi.jpg

Vraag / antwoord: Hoe kan ik het mezelf ooit vergeven wat ik mijn zoontje aandoe als ik wegga van zijn papa?

28/01/2019

Ik ben ten einde raad en ik wil graag mijn verhaal ergens kwijt. Misschien kan ik ervaringen lezen van andere mama’s of papa’s, misschien iemand horen zeggen dat ik niet zo’n vreselijk mens ben als ik me nu voel...

Ik ben mama van een zoontje, een ongelooflijk knap, lief en empathisch ventje van 3,5 jaar. Hij en ik zijn een team, het is altijd mama en zoontje. Papa is niet altijd een aanwezige ouder, maar op andere momenten dan weer een superpapa. Heel verwarrend voor mijn zoontje... en voor mij.

Ons zoontje kondigde zich onverwachts aan

Bijna 6 jaar waren we samen toen mijn zoontje zich onverwachts aankondigde. Mijn eerste reactie was paniek, we woonden nog niet samen, ik had net mijn opleiding afgerond en was net als zelfstandige begonnen. Mijn vriend was aanvankelijk rustiger. Er is nooit twijfel geweest of we ons kindje gingen houden, dat stond vast. Na een week of twee had ik de klik gemaakt en was ik al helemaal gehecht aan ons kindje. Mijn vriend kreeg na enkele weken paniekreacties, kwam vaak ‘s avonds niet thuis, ging uit en kwam zat thuis,  geraakte ‘s morgens niet uit zijn bed voor zijn werk, enz. Na maanden had ik er genoeg van en wou ik ons kindje alleen opvoeden, toen is hij tot inzicht gekomen en zijn we ervoor gegaan.

Schommelende relatie

Sinds de komst van mijn zoontje hebben we een erg schommelende relatie. Ik voel me eenzaam, ik krijg geen reactie van hem als ik zeg wat ik voel of vraag wat hij denkt. Hierdoor lopen de frustraties al jaren hoog op, met heftige ruzies en verwijten tot gevolg. Inmiddels zijn we 10 jaar samen en ik ben op. En ik ben er zeker van dat hij ook op is. Ik heb het gevoel dat ik er alleen voor sta, ik voel me eenzaam, ik heb constant het gevoel niet genoeg voor hem te zijn/te doen.

Hij is in mijn ogen egoïstisch, vaak doet hij gewoon wat hij op dat moment wil. Ook al vraag ik hem iets niet te doen en rekening met mij te houden of mij niet te kwetsen, toch zal hij het doen. Hij houdt alleen van zichzelf, kan andere mensen moeilijk toelaten. Dat zal ongetwijfeld komen door zijn slechte band met zijn moeder die manisch depressief is en naar mijn vermoeden soms zelfs lichte psychoses doormaakt. Maar het leven is zo hard als de persoon die je graag ziet niet in staat blijkt te zijn iemand anders echt graag te zien.

Hij geeft zelf toe dat onze zoon niet onvoorwaardelijk is voor hem. En dat breekt mijn hart nog meer. Mijn zoontje is ook heel gevoelig naar de emoties van iemand anders, die kan mensen haarfijn lezen. Hij weet perfect wanneer mama verdriet heeft of mama niet goed ik haar vel zit. Maar hij merkt het ook perfect wanneer papa zich weer afzondert en geen tijd heeft voor hem. Zo hard om als mama te zien...

Ik heb geen energie meer om te vechten

We zitten nu in een van onze vele dieptepunten, maar ik heb geen energie meer om hieruit te klauteren. Na tien jaar hebben we nog nooit langer dan 6 maand een stabiele relatie gehad. En dat is deels mijn fout. Hij heeft in onze relatie al heel wat gelogen en bedrogen en dat blijft hangen. Ik kan dat niet vergeten en regelmatig haal ik oude koeien uit de sloot. Goed voor een relatie? Neen! Maar als ik hem om de paar maanden op leugens betrap, is het moeilijk om die oude koeien te vergeten. Ik kan ook heel domme dingen doen in mijn woede, zoals hem niet binnen laten als hij achter mijn rug uitgaat ofzo. Dan wordt hij natuurlijk woest en dan starten we samen een Wereldoorlog onder ons tweetjes. Die oorlogen raken ook niet uitgepraat omdat er alleen maar verwijten heen en weer gaan. Elke keer neem ik mezelf voor het niet zo ver te laten komen, en nu zit ik hier terug, zo teleurgesteld in mezelf. Ik ben geen agressief persoon, ik ben iemand die eigenlijk meestal vrij rustig kan blijven, maar als hij eraan begint slaan bij mij soms de stoppen door. Het respect naar elkaar toe is volledig weg en de schade die we aan onze relatie toegebracht hebben, is niet meer te herstellen.

Onze relatie haalt het slechtste in mij naar boven

En door al mijn fouten kan ik niet anders meer dan nu mijn relatie beëindigen. We hebben dagelijks ruzie, we spreken meer niet tegen elkaar dan wel, we hebben zelfs woorden waar ons zoontje bij is! En ik zit hier zo in vastgeroest. Deze relatie haalt het slechtste in me naar boven. Ik wil deze persoon niet meer zijn! Ik wil hier boven staan en ik denk dat de enige manier om als persoon te evolueren en te groeien is om de relatie te beëindigen. Maar hoe ga je verder als alleenstaand mama met een interimjob? Hoe sluit je al die dromen af die we samen hadden? Hoe maak je nieuwe dromen?

Ik kan het mezelf nooit vergeven

En hoe zeg je aan je zoontje dat papa verhuist? Hoe kan ik zijn leven voor altijd beschadigen door mijn eigen fouten?! Hoe heb ik dit zo ver kunnen laten  komen? Hoe kan ik mijn zoontje hiervoor laten opdraaien? Ik ben zo met mezelf bezig geweest dat ik het allerbelangrijkste uit het oog verloor...

Ik kan het mezelf nooit vergeven.

Antwoord van onze expert Alexander

Schommelende relatie

De ‘schommelende’ relatie met je partner kost je enorm veel energie en geeft je stress. Je voelt je eenzaam, niet begrepen, gekwetst en gefrustreerd. Zijn gedrag verwart jou en jullie kindje. Je vindt dat je een vreselijk mens bent geworden, je voelt je mislukt in je relatie en je voelt je vooral schuldig tegenover je zoontje... Dat is dus heel wat om mee om te gaan. En vooral: hoe moet het verder? 

Communicatie zit strop

De communicatie tussen jullie zit duidelijk volledig strop. Met elkaar praten is misschien niet de oplossing van het probleem, maar het is wel een eerste essentiële stap in de goede richting, of jullie bij elkaar blijven of niet. Maar om te praten moet je met twee zijn. Dat lijkt in jullie geval niet echt te lukken of zoals je zelf zegt: ik krijg geen reactie.

Inzicht krijgen

Weggaan of blijven? Dat is een moeilijk beslissingsproces, zeker als er kinderen bij betrokken zijn. Wat kan helpen bij dat aartsmoeilijke besluit is het maken van een ‘lijstje’ om een beter inzicht te krijgen in de situatie. Wat is goed aan je relatie, waar zit het fout. Noteer hoe je denkt dat die negatieve punten tot stand zijn gekomen. Wees daarbij zo rationeel mogelijk. Ga het gesprek aan met je partner. Niet verwijtend of rancuneus, maar vanuit jezelf, vanuit jouw gevoelens. Lukt dat niet, dan kan een gesprek onder begeleiding van een relatietherapeut een hulp zijn.

Relatie beëindigen

Blijft het water tussen jullie te diep? Heb je er geen vertrouwen meer in dat jullie het kunnen oplossen, dan is het misschien beter om los te laten en een einde te maken aan jullie relatie als partners. Uiteraard jaagt die weg je angst aan. Zoals je zelf zegt: hoe sluit ik die vroegere dromen af, hoe maak ik nieuwe dromen? Het verwerken van een scheiding kost tijd, het is immers een rouwproces. Maar ik kan je geruststellen: je zult na verloop van tijd je leven terug op de rails zetten. Omring jezelf met familie en vrienden. Zij kunnen je helpen met praktische dingen en een luisterend oor bieden. Lukt dat niet goed, schakel dan de hulp van een therapeut in.

Veiligheid en geborgenheid

Je voelt je schuldig tegenover je zoontje. Dit is immers niet wat je voor hem had gewenst. Je wilt hem ook beschermen tegen het verdriet en alle nadelige gevolgen van jullie huidige relatie en van een eventuele scheiding. Dat schuldgevoel weegt zwaar en zorgt voor onnodig leed.  Ja, onnodig, want waar kinderen in de eerste plaats nood aan hebben is veiligheid en geborgenheid. En dat is iets dat jij je zoontje zeker kunt geven, daarvan ben ik overtuigd. Jullie relatieprobleem doet immers niets af aan jouw talent om een liefdevolle, goede ouder te zijn.

Eerste werkbare afspraken

Als je beslist om je relatie te beëindigen, is het wel belangrijk dat dit zo netjes mogelijk gebeurt. Je wilt immers je zoontje en jezelf de nodige ruzies en conflicten besparen. Maar verwachten dat dit vlekkeloos verloopt, is niet zo eenvoudig. Beslissingen nemen over financiën, woonruimte en bovenal een regeling treffen over je zoontje, dat is zeer zwaar. Je emoties uitzetten en rationeel zijn? Dat lukt waarschijnlijk niet. Wat kan wel? Komen tot eerste ‘werkbare’ afspraken in het belang van jullie kindje. Zie je dat niet zitten? Misschien is het dan tijd om de hulp van een familiaal bemiddelaar in te roepen. Het is immers essentieel om de communicatie tussen jullie beiden als ouders open te houden. Een goed bemiddelaar bemiddelt in functie van jullie kindje en heeft als doel dat ouders als ouders onderhandelen en niet als ex-partners. Want hoe moeilijk ook, jullie blijven beiden wel ouders.

Gun jezelf de tijd

Het klinkt misschien wat vreemd, maar hoe beter jij voor jezelf zorgt, hoe beter je functioneert als ouder. Gun het de tijd en vooral gun jezelf de tijd. Alle pijn die er is, mag er zijn. Wees lief voor jezelf. Zoek steun bij je omgeving. Probeer om te blijven functioneren (ook al is het op automatische piloot) en vooral probeer de communicatie met je (ex-)partner open te houden in het belang van jullie kindje. Uiteindelijk zullen de scherpe randjes van je verdriet afslijten en zal je je leven en dat van je zoontje herinrichten. Ik heb er vertrouwen in.

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes