Vraag: mijn zoon wil nooit sorry zeggen, hoe leer ik hem omgaan met fouten?
Vraag gastmama
Beste Mama Baas, Is er soms een expert die ons advies kan geven? Onze zoon is bijna 6 jaar, en hij kan geen 'sorry' zeggen, hij krijgt het gewoon niet over zijn lippen en krijgt een hysterische huilbui. Een concreet voorbeeld: hij was kwaad dat hij niet in de zetel mocht eten en gooide zijn bord op de grond. Ook al vroeg ik in alle kalmte om ‘sorry’, ‘het spijt me’, of ‘ik zal het niet meer doen’ te zeggen, dat resulteerde alleen in een gigantische huilbui. Als hij gekalmeerd is, praten we er rustig over, maar dan nog kan hij niet toegeven dat hij iets verkeerd gedaan heeft. We denken dat hij het heel moeilijk vindt voor zichzelf om toe te geven dat hij een fout heeft gemaakt, omdat hij net een héél plichtsbewuste jongen is die heel consequent de regels volgt. Hoe leren we hem omgaan met fouten, en hoe leren we hem om zich te verontschuldigen bij anderen? Het zou fijn zijn als we hierover enkele tips zouden kunnen krijgen. Alvast bedankt!
Antwoord van onze expert Barbara Frère
Dag Joke,
Dank voor je herkenbare vraag. Je zoon toont in zijn reactie een grote betrokkenheid op de situatie. Dit stelt gerust. Waarschijnlijk is het voor je zoon moeilijk om zich te verontschuldigen omdat hij zich op zijn volledige persoonlijkheid voelt aangesproken. Het is belangrijk om naar je zoon toe te benadrukken dat het gedrag dat hij op dat moment stelt niet kan. Dit is echter geen oordeel over wie je zoon als persoon is en hoe hij in andere situaties reageert. Het kan goed zijn dit naar je zoon toe zo te formuleren en te benadrukken. Als je zoon weet dat hij op dit momentane gedrag wordt aangesproken en niet op zijn volledige “zijn”, dan kan hij dit beter plaatsen. Het zal voor hem dan gemakkelijker zijn om zich voor dat gedrag te excuseren.
Daarnaast kan je ook in alles wat je doet, benadrukken dat fouten maken geen probleem is. Iedereen maakt fouten en kan ook uit fouten leren. Ook dit kan je bij dergelijke situatie overlopen. Ga eens met je zoon na wat jullie nu leerden uit deze situatie.
Om tot een realistisch zelfbeeld te komen, is het goed te benadrukken waarin je zoon goed is en waarin je zoon nog kan leren. Benoem het eerder als leermomenten. Zo benadruk je dat “fouten maken” een natuurlijk gegeven is in zijn groeiproces. Iedereen blijft zijn hele leven lang groeien. Vertel dit ook zo aan je zoon. Geef eens een aantal voorbeelden van jezelf en toon aan hoe ook jij nog steeds “groeit”. Uit het voorbeeld dat jij geeft, leren zowel je zoon als jijzelf. Vertel je zoon ook wat jij als mama daaruit leert en reeds leerde.
Veel succes!
