Vraag/antwoord: "Mijn zoontje is zo koppig dat het niet meer doenbaar is ...."
Vraag:
"Wij zitten een beetje met de handen in het haar wat betreft ons zoontje van 4 jaar. Sinds zijn zusje begint rond te lopen, en ik daar mee bezig wil zijn, komt hij mijn aandacht terug opeisen. Soms is hij zo wild, dat hij zijn zusje doet wenen ik hem een time-out moet geven. Niet dat het helpt: de situatie herhaalt zich elke keer ik met zijn zusje bezig ben.
Daarnaast kan hij ook erg koppig zijn. Het eten is elke dag een ramp: zelfs dingen die hij graag eet 'lust' hij plots niet. Dan begin ik te tellen, en na "1" pakt hij zijn vork al omdat hij weet dat hij bij "3" in de hoek moet. Hij vindt het dan zelfs lekker. Soms wil hij gevoederd worden in plaats van zelf te eten, wat we soms toegeven omdat we de strijd beu zijn.
Het probleem is niet enkel thuis, ook de kleuterjuf heeft me er onlangs over aangesproken. Hij is op zich een slimme jongen, heel taalvaardig en hij kan lief zijn, MAAR als het zijn dagje niet is (wat meerdere dagen per week voorkomt) dan is hij haast onhandelbaar: huilen om het minste (om zo zijn zin "proberen" te krijgen), krijsen, koppig en averechts doen, andere kindjes pijn doen als ze nog maar te kort in de buurt komen of als ze op "zijn" plaats (naast zijn vriendje) zitten. Over het algemeen dus steeds alle aandacht van de juf opeisen. Ze zitten met 24 kleuters in de klas. Dus ik begrijp de juf haar frustratie wel, hij drijft het zo ver dat ZIJ zelfs niet meer weet wat ze best kan doen en de hulp van CLB heeft ingeschakeld die dan een dagje komen observeren mits de toestemming van mij.
Ik vraag mij af als jullie misschien nog tips hebben? Wat doe ik fout? Hoe kan ik zijn gedrag aanpassen/verbeteren? Ik hoop echt dat jullie ons wat tips kunnen geven en eventueel helpen, want het wordt echt onhoudbaar. Wij willen gewoon terug kunnen genieten van onze zoon en van ons gezinnetje, zonder constant te moeten stressen. Ik weet het niet meer!! :-( "
Antwoord van experte Barbara
De sleutel tot succes in dit verhaal is anticiperen. Ik lees dat er niet zoveel tijd is om exclusieve aandacht aan Arjen te geven. Arjen vertoeft op vele momenten in een groepsgebeuren waar hij zich op dat moment moet aanpassen aan heersende groepsnormen, regels en afspraken. Er is in een groep weinig bewegingsruimte en weinig marge voor wat betreft de afspraken. Wanneer Arjen dan thuiskomt, heeft hij behoefte aan exclusieve aandacht, rust en momenten die in positiviteit worden doorgebracht.
Het is beter om EERST een leuk moment met Arjen (en eventueel het zusje) door te brengen dan dit te beloven en als beloning in te passen. Wanneer Arjen ervaart dat er positiviteit heerst, zal er geen nood meer zijn om aan tafel of bij zus aandachtvragend gedrag te stellen. Ook voor mama wordt een moment van rust gecreëerd waardoor het eetmoment ook met minder spanning aangevat wordt. Je krijgt dus winst voor beide partijen.
Heel interessant in het verhaal is om ook na te gaan wat anders loopt op de momenten dat het goed gaat. Juist deze 'goede' momenten moeten uitgebreid geprezen en beloond worden zonder dit voordien aan te kondigen. Door systematisch een beloning te beloven, creëer je een situatie waarin de beloningen elkaar steeds sneller zullen moeten opvolgen en ook steeds 'groter' zullen moeten zijn.
Conclusie: neem de reden van aandachtvragend gedrag weg door te anticiperen en prijs uitgebreid het gewenste gedrag. Enkel op deze manier zal je succes boeken!
