Waarom heb ik maar zo weinig moederschapsverlof?

Geen keuze

Maar kon ik anders? Nee – niet als ik er het meeste voor mijn baby’tje uit wou halen.

Want… mama’s hebben normaal 15 weekjes zwangerschapsverlof. Jaaaaa, oké, je mag er maximaal 6 voor de bevalling nemen… maar dan heb je er nog maar 9 over met je baby’tje – ik herhaal 9 – en dat moet je dan nog netjes aanvragen, want eigenlijk zijn het er maar 8.

Hoe ONMENSELIJK is dat? Na 8 of 9 weken (ja, je leest het goed!) je pasgeboren kindje moeten afgeven, helemaal geen tijd hebben om een band op te bouwen, laat staan om elkaar te leren kennen en te wennen aan de nieuwe situatie.

Beter in sommige andere landen

In landen zoals Polen, nu niet bepaald op alle vlakken een lichtend voorbeeld, hebben kersverse mama’s een zwangerschapsverlof van 6 maanden (met behoud van 100 % loon) of 12 maanden (met behoud van 50 % loon). In Duitsland en Oostenrijk blijven de mama’s zelfs 2 ½ jaar thuis tot de kindjes naar school gaan. Wat mij betreft hoeft het nu ook weer niet zo lang te duren, hoor, ik ben persoonlijk geen moeder-bij-de-haard-figuur.

Maar los van het feit dat het over het algemeen te kort is en dat het soms zeer zwaar was om zo lang door te werken, stoort de ongelofelijke onrechtvaardigheid van het Belgische systeem mij nog het meest. Je zou denken dat àlle mama’s gelijk zijn voor de wet en dus àllemaal slechts 15 weken hebben, maar niets is minder waar.

Ongelijkheid troef

Ikzelf heb de pech om in een goedbetaalde, maar helaas vrouwonvriendelijke knelpuntenberoepssector te zitten (bij de eerste zwangerschap werkte ik als aankoopster in de metaalindustrie en nu, 6 jaar later tijdens mijn tweede zwangerschap, als SAP-consultant in de IT-wereld).

Ik heb veel vriendinnen die in vrouwvriendelijke sectoren werken en die omwille van bepaalde risico’s al vanaf 3 maanden zwangerschap (of zelfs vroeger) thuis moeten blijven. Daar heb ik alle begrip voor. Gelukkig hebben zij nadien meer dan 8 weken postnatale rust, want nogmaals, dat zou werkelijk onmenselijk zijn. Zij hebben afspraken in hun sector waardoor ze (partieel bezoldigd) borstvoedingsverlof kunnen nemen en andere wettelijke kaders om hun moederschapsrust te verlengen. Wat er in de praktijk op neer komt dat mijn zwangere vriendinnen om en bij de 50 weken moederschapsrust hebben (een goeie 6 maanden voor en een goeie 6 maanden na de bevalling).

Het is hen van harte gegund hoor, maar het steekt bij mij toch een beetje dat ik na amper 15 weken opnieuw aan de slag moet. Van borstvoedingsverlof kan ik helaas niet genieten, want daar zijn geen afspraken over binnen mijn sector: ik zou dus niet alleen compleet zonder inkomen vallen, maar ik heb er au fond niet eens 'recht' op… Ik kan eens proberen om het netjes te vragen…

Wie heeft dat in hemelsnaam verzonnen?

Welke minister heeft ooit beslist dat ik 70 % minder kersverse moeder mag zijn (15 i.p.v. ca 50 weken)? Welke minister heeft ooit beslist dat ik maar recht heb op ongeveer 30 % van waar andere vrouwen recht op hebben? Ik vraag niet veel hoor, en ik verwacht hier ook niet veel van, enkel dat men eens gaat beseffen dat enige vorm van 'gelijkheid' of 'eerlijkheid' in België al vanaf de wieg onbestaande is.

Binnen 15 weken staat mijn kindje (bij wijze van spreken) op de stoep bij een (gelukkig fantastische) dagmama, terwijl dat van mijn vriendin nog minstens 10 weken langer in haar armen kan liggen… Ik betaal nochtans evenveel (met mijn 'goedbetaalde job' zelfs meer) belastingen, maar mijn rechten als moeder…