Waarom verwacht ik (onbewust) meer van mijn oudste kind en ben ik minder streng op de tweede?
Strenger op oudste
De situatie en haar gevoelens zijn heel erg herkenbaar voor mezelf. Zelf ben ik ook de oudste van twee en ik heb zelf ook altijd het gevoel gehad dat de verwachtingen van mij heel veel hoger lagen dan bij mijn broer. Hij kreeg veel meer marge dan ik kreeg.
De reden daarvoor is volgens mij heel erg simpel. Van de oudste verwacht ik gewoon veel meer. Het was altijd al een heel verstandig en ’wijs’ kind en de kleinste is echt een speelvogel die haar helemaal van niets aantrekt. En daarom is het voor mij eerlijk gezegd vaak de makkelijkste oplossing om strenger te zijn op de oudste.
Verschil tussen de twee
Maar eigenlijk is dat niet juist. Eigenlijk is dat echt niet eerlijk. Ik mag niet vergeten dat Renée met haar vijf jaar ook nog heel klein is. Dat ze ook het recht heeft om kind te zijn en fouten te maken . Om eens moe te zijn en te wenen. Om haar eigen speelgoed eens niet te moeten delen. Ze moet nu nog niet groot zijn, daar heeft ze later nog tijd genoeg voor.
En er is wel een verschil tussen de twee meisjes, dat weet ik ook wel. Verschillende leeftijden zorgen voor verschillende fases. En elke fase heeft zijn aanpak nodig. En ook hun karakter verschilt compleet. Maar toch…
Geen favoriet
Ik hou onwaarschijnlijk veel van mijn meisjes. Van alletwee evenveel.
Er is absoluut geen sprake van een favoriet. Daarom moet ik mezelf echt voornemen om tijd te nemen voor beide zusjes. Om geduld te vinden bij moeilijke of lastige situaties. Om niet zomaar de oudste alles te laten oplossen.
En vooral om beide hun eigenheid en hun recht op kind zijn te laten behouden.
