Wat als grote broer jaloers is op kleine broer?
Vraag gastmama
Ik heb twee jongens, eentje van 3j en 4m en eentje van 1j en 4m. Er zit bijna exact 2j tussen.
Bij de komst van kleine broer, gedroeg de grote broer zich erg flink en gaf hij duidelijk aan wanneer hij vond dat we wat te veel aandacht schonken aan de kleine broer. Hij is sterk in taal en kon zich al heel vroeg goed uitdrukken. Nu is dit de laatste 2 maanden erg omgeslagen.
Als hij de kans schoon ziet om iets van zijn broertje af te pakken, dan doet hij dit ook, ook al wil hij er niet mee spelen. Hij legt het zelfs vaak in het zicht maar net buiten het bereik van de kleine broer, met alle gevolgen van dien. Ook duwt hij hem erg vaak gewoon op de grond. Hoe vaak we ook zeggen dat dit niet ok is, er lijkt niet direct verbetering in te komen. Ik probeer er ook op te letten om hem niet enkel die negatieve aandacht te geven. Als de grote broer alleen thuis is, is hij heel erg braaf en luistert hij erg goed dus we hebben de indruk dat het echt met aandacht te maken heeft...
We zitten hier een beetje verveeld mee en weten niet goed meer hoe dit aan te pakken. Enige tips?
Antwoord van onze expert Karen Thijs
Beste mama,
Ruziënde kinderen in huis zijn verre van gezellig. Als ouder is de verleiding heel erg groot om je kinderen uit elkaar te zetten of te verbieden dat ze ruzie maken. Toch is ruzie maken iets wat kinderen moeten leren. Kinderen moeten leren omgaan met boosheid, met frustratie en ze moeten leren om met anderen tot compromissen te komen. En waar kan je dat beter uitproberen dan thuis?
De relatie met een broer of zus is een hele veilige relatie om ruzie binnen te maken omdat je je broertje of zusje niet kwijt kan raken en een vriendje natuurlijk wel. Kinderen leren veel uit ruzies op het vlak van sociale vaardigheden. Kinderen tot vijf jaar vinden het moeilijk om een ruzie te beredeneren. De boosheid is iets wat hen overvalt en het is nog erg moeilijk voor hen om te vertellen hoe de ruzie ontstaan en verlopen is. Kinderen tot deze leeftijd zijn nog erg egocentrisch en hebben het moeilijk om zich te verplaatsen in de gevoelens van de ander.
Ik hoor in je verhaal dat je je oudste zoon aanspreekt op zijn gedrag. Ik denk dat dit erg goed is. Probeer erop te letten dat je geen extra portie boosheid meeneemt elke keer, zo zou je zoontje die extra boosheid kunnen meenemen naar zijn broertje en zouden de ruzies kunnen toenemen. Probeer begrip op te brengen voor beide partijen en dit te benoemen.
Geef je kinderen in de mate van het mogelijke de kans om een ruzie zelf op te lossen, wat natuurlijk niet evident is voor je kleinste zoontje. Als je elke keer tussenkomt, leren ze enerzijds niet om de ruzie zelf op te lossen, anderzijds leren ze dat ze door ruzie te maken je aandacht kunnen opeisen.
Het zou kunnen helpen om met je oudste zoontje elke dag een momentje van exclusieve aandacht in te plannen zodat hij weet dat jullie ook voor hem beschikbaar blijven. Spreek af om samen een spelletje te spelen of een wandeling te maken en stel je helemaal beschikbaar.
Hou vol, los elkaar als ouder af en blijf hem zoals je al doet aanspreken op zijn goede gedrag. Ik wens je veel moed en geduld in de komende periode en hoop dat de broers elkaar snel zullen terugvinden in fijne dingen.
Warme groeten,
Karen
