Wat stress doet met een mama
Business as usual
De ochtendshift. Koffie zetten, boterhammen smeren, kinderen eten geven, kinderen aankleden, boterhammen-, fruit- en koekjesdozen vullen. (‘Eten, meisjes.’ ‘E-ten.’ ‘Kleertjes aandoen. Komaan, nu! We moeten vertrekkeuun!’) Gevolgd door de rush om op tijd aan de schoolpoort te staan. Verdorie, weer eens niet gelukt. ‘Sorry juf, morgen beter. Ik beloof het …’
En dan moet de werkdag nog beginnen. En de rush om überhaupt op tijd op het werk te geraken. ‘Sorry collega’s, morgen beter. Ik méén het …’ (Daar komt het schuldgevoel al weer opzetten. Hoe is het mogelijk dat ik altijd te laat ben, terwijl die anderen hier waarschijnlijk al een uur zitten te tokkelen op hun pc …)
Tijdens de lunchpauze probeer ik toch even te sporten. Boodschappen te doen.
Om vervolgens de rest van de werkdag te proberen het werk min of meer onder controle te krijgen.
En dit met de blik steeds half gericht op de klok. Om op tijd te kunnen aanzetten. Om op tijd aan de schoolpoort te staan. (Hoe is het mogelijk dat ik weer een van de laatsten ben? Hoe doen die andere mama’s en papa’s dat?)
Om vol goede moed de avondshift te kunnen aanvangen. Eten te maken (boterhammen – respect voor alle mama’s en papa’s die warm eten maken s ’avonds …), kinderen te preppen om te gaan slapen. Kinderen op tijd in bed krijgen … (Waarom, ik herhaal: waarom moeten ze zo treuzelen? 'Tanden poetsen! Nu. Nee, nu! Anders geen verhaaltje. Ik zeg het nog één keer!’ Etc.) ...
... Zodat ik weer aan de slag kan.
Pauzeknop induwen
Het is deels zeker de aard van het beestje, dat houdt van een gezonde dosis stress. Een half uur ‘overschot’ eindigt bij mij altijd in een kwartier vertraging. Ik zie het altijd positief in, de tijd … Ik moet ooit eens proberen realistischer te plannen. Met aandacht voor mogelijke vertragende elementen, zoals files, parkeerproblemen en uhm: mijn kinderen?
En er moet ook zoveel op één dag gebeuren. Daar kunnen we nu eenmaal niet omheen. Er is school. Er is werk. Er zijn deadlines…
Maar trop is te veel. Tijd voor een pauze. Om even stil te staan en rond te kijken. Om niet te vergeten om te genieten van die kleine prutsen. Ze verdienen dat…
Hoog tijd voor een gestolen dagje vakantie ... Gewoon, midden in de week. Voila zie!
