Wat zijn ze schattig … als ze geen ruzie maken
Iedereen aan het huilen
Een tijdje geleden echter ging mijn vrouw alleen op schok met de twee kinders naar haar geboorteplek, waardoor alle ouderlijke aandacht (toch het meest waardevolle type aandacht voor peuters en baby’s) op haar schouders terecht kwam. Als de jongste dan eten nodig heeft, een taak die niemand kan overnemen, dan wordt de oudste al eens een beetje lastig. Met volle intentie sloeg hij zijn broertje op zijn zachte kopje, en zette vervolgens zijn tanden in diens knie, tot grote ontzetting van mijn vrouw en kleine broer. En iedereen maar huilen.
Stevige lap
Enkele dagen later kwam het opnieuw tot een, euh, handgemeen, deze keer in onze eigen woonkamer. Schijnbaar zonder al te veel reden, misschien gewoon omdat hij op zijn speelmat schattig lag te wezen, besloot de oudste om zijn kleine broertje een stevige lap op zijn hoofd te geven. Opnieuw niets dramatisch – het kleine mannetje had zelfs niet echt door dat er iets aan de hand was – maar genoeg om hem even in de hoek te zetten en hem duidelijk te maken dat dit niet door de beugel kon. Als we hem dan erna (ie. zo’n dertig seconden later) vragen om zijn broer een kusje te geven, komt hij wel zeer liefdevol zijn voorhoofd tegen het onze en tegen dat van zijn broertje aandrukken. Hij snapt nog niet volledig hoe een kusje werkt.
Onwaarschijnlijk schattig
Op andere momenten zijn ze evenwel onwaarschijnlijk schattig samen. Dan geeft hij zelf aaitjes aan zijn broertje, en wil hij hem zelf vasthouden en knuffelen. Tja, dan smelten wij een beetje. En hopen stiekem dat ze nooit meer ruzie zullen maken. Dat is realistisch, toch?
Folker
