Welkom in mijn déjà-vu...
Soms lijkt het een beetje onwaarschijnlijk. Scholen die quasi gesloten zijn, winkels die al dagen/weken hun deuren niet meer openen, al die kleine handelaren die van dag op dag tijdelijk de boeken moesten dicht doen... Ongelooflijk... Niemand is hierop voorbereid!
Ongeloof
Sommige mensen dachten al meteen "that's it, het einde van ons bestaan is nabij" als je zag hoe er massaal naar de winkels werd gerend om ze leeg te roven. Een geluk dat ik op die vrijdag de dertiende om 15u gedaan had met werken. Ik ben nog snel naar de winkel kunnen gaan om een voorraad pampers voor Matti in te slaan en de nodig boodschappen om dat weekend eten in huis te hebben. In de ene winkel had ik al meer geluk dan in de andere, maar bon... "Roeien met de riemen die we hebben" was een uiterst gepast spreekwoord om in je achterhoofd te hebben. Bleek dat amper een uur later de hel losbrak in alle grootwarenhuizen in de buurt. Say whaaat??? Ik kon de filmpjes en foto's die op Facebook verschenen amper geloven… Pfff!
Die avond werd een avond van nog veel meer ongeloof toen je hoorde en zag op sociale media dat heel veel mensen een lockdown-party als een absolute must beschouwden en daarmee zichzelf en hun omgeving mee in gevaar brachten. Stom, stommer, stomst... Als je dit leest én aanwezig was bij zo'n feestje: sorry, no respect... Ik snap niet goed wat er daar zo broodnodig aan was? De sympathie voor de horeca-uitbaters is groot, ook van mij uit, maar hoe langer er mensen zijn die zich niet aan de regels houden, dés te langer die maatregelen zullen aanhouden en hoe langer ze dus hun deuren gesloten zullen moeten houden. Maar dat is iets waar die avond niet aan gedacht werd, geloof ik!
Iedereen moet inboeten
Iedereen moet inboeten, ja, de ene meer dan de andere, maar dat is buiten de Corona-tijd toch ook gewoon zo? Of verdienen wij allemaal evenveel? Neen, natuurlijk niet! Wij hebben zelf een mooi inkomen omdat mijn man en ik een goedbetaalde job hebben. Maar niet iedereen heeft dat geluk...
En als iedereen nu eens heel eventjes de tijd neemt om niet alleen aan zichzelf te denken, maar héél eventjes denkt aan alle andere mensen. Mensen die het helemaal niet zo breed hebben. Mensen die moeten rondkomen met een netto-maandloon van zo'n 1000€ om er nu maar een getal op te plakken... En dat die mensen nu het geluk hebben om die 70% werkloosheidsuitkering te krijgen in plaats van 60%. Voor al díe mensen in dat kleine extraatje een hele grote hulp en zij zullen niet zagen, maar blij zijn met de extraatjes die de overheid momenteel voorziet. Dat terwijl ik boze en gefrustreerde reacties lees van zelfstandigen die "maar" 4000€ krijgen omdat ze de afgelopen 3 weken verplicht werden om te sluiten... Lieve mensen, wees blij met alle extraatjes, hoe groot of klein ze misschien zijn...
Thuiswerken en kinderen entertainen
Ik snap het wel hoor... Niet meer kunnen of mogen gaan werken, van thuis uit moeten werken terwijl ook de kinderen thuis moeten kunnen blijven. Daar bovenop moet je die wezentjes nu ook nog eens zélf voorzien van "entertainment" en moet je ze ook nog eens aan het werk zetten voor school, terwijl de leerkrachten genieten van een verlof...
Dat is toch wat ik soms hoor waaien. Ik las het zelfs al in reacties van mensen op nieuwsartikelen of op sociale media... Hmm, eigenlijk is het de moeite niet om hier adem aan te verspillen, maar ik kan je verzekeren dat er geen énkele leerkracht in België is die nu aan het "genieten" is van een welverdiende vakantie. Iedereen werkt zich krom om ervoor te zorgen dat jullie de kinderen kunnen "bezighouden".
Ik ben ook juf en samen met mijn co-teacher neem ik elke dag 34 kindjes van het eerste leerjaar onder mijn vleugels. Wij, leerkrachten, proberen allemaal zo creatief mogelijk te blijven in de mogelijkheden die we jullie willen aanbieden. Helaas zijn we er niet op voorzien om alle kinderen persoonlijk individueel onderwijs aan huis te komen geven. Dit is een scenario waar nooit eerder werd over gesproken, dus er is geen "plan B" of kant-en-klaar online lessenpakket. Leerkrachten spreken ouders én ook omgekeerd, dus neem gewoon contact op met de leerkracht van je kindje en zeg dat het te veel wordt. Vraag tips, advies, ... Er is geen enkele juf / meester die hier momenteel geen begrip zal voor hebben. We staan allemaal in hetzelfde schuitje, weet je... Leerkrachten hebben ook kinderen die ze moeten "bezighouden"!
Niet kunnen ontladen
Ik snap het wel hoor... Na een lange en dúbbel zo drukke (thuis-)(werk-)week kun je eens niet ontladen door iets te gaan eten of drinken met je partner, met je gezin, met vrienden. Iets wat ik ook het meeste mis. Of eens gaan ontstressen door te gaan shoppen, door nieuwe kleren of schoenen te gaan kopen om klaar te zijn voor de lente en de zomer. Niet naar de bib kunnen gaan om nieuwe boeken te ontlenen, je wekelijkse of maandelijks afspraak bij de kapper moeten missen, je gezellig onderonsje met de nagelstyliste opnieuw moeten uitstellen en teleurgesteld naar die belachelijk grote uitgroei van je nagels te kijken... Zoveel klusjes binnens- en buitenshuis en geen DHZ-winkels die open zijn om het nodige gerief te kopen... Wij moeten machteloos toekijken hoe onze verbouwingswerken vertraging oplopen terwijl die werken eigenlijk hoogdringend zijn... We moeten roeien met de riemen die we hebben...
Ook voordelen
Ik snap het wel hoor... Maar ondanks alle nadelen van de "lockdown-die-geen-lockdown-is", zijn er ook voordelen. Het valt toch op dat er nu heel veel zaken gebeuren waarover al maanden gespeculeerd wordt of het wel zou lukken... Van thuis uit werken bijvoorbeeld, of de werkweek verkorten. Zoveel commotie!? En kijk... Plotseling móet er van thuis uit gewerkt worden. En wonder boven wonder: het lukt! Weliswaar werd er niet op gerekend dat de kinderen om de haverklap komen storen, maar toch: het lukt! Resultaat: er is nu al bewijs dat er wereldwijd veel minder CO2-uitstoot geregistreerd wordt op satelietbeelden: hoera voor de natuur en haar klimaat! Anuna en Greta zullen tevreden zijn! ;)
Misschien wordt het toch tijd om hier daar wat economische veranderingen door te drijven? Wat mij ook opvalt is dat bepaalde sectoren in het werkveld plots terug een beetje meer aanzien en vooral respect krijgen: de zorg en ook het onderwijs. Het werd ook eens tijd, niet?!
Tijd
Los daarvan mogen we de belangrijkste verandering niet vergeten: mensen hebben teug tijd! Ze gaan wandelen met hun gezin, hebben tijd om eens leuke dingen te doen met de kinderen, simpele dingen - waar enkele weken geleden niet eens tijd voor was. Het is weliswaar een beetje back to basics en we kunnen niet álles doen waar we zin in hebben, maar ik weet zeker dat deze periode een periode is die bij veel kinderen nog lang zal nazinderen en zeker niet in de negatieve zin... Men zou bijna beginnen denken dat COVID-19 een missie heeft? Zou er misschien tot iets achter zitten...
We moeten het positieve uit al dat negatieve halen, het nuttige aan het aangename koppelen en vooruit blijven kijken naar wat komt. Dit gaat voorbij, geloof me. Er zijn heel veel theorieën, meningen en bedenkingen over dit "Corona-hoofdstuk" en weinigen weten op dit moment wat de juiste is. Ik heb ook mijn twijfels over alles wat in de media gezegd wordt en ik zou ook zoooo graag familie en vrienden gaan bezoeken want ik mis iedereen, maar ik blijf in mijn kot. Voor mezelf, mijn gezin, en vooral voor Mattitje die een vogel voor de kat zou zijn, moest dat Corona-beest hem te pakken krijgen.
Wij maakten dit scenario al eens mee. Vier jaar geleden. Van 16 februari tot 27 mei waren we met ons gezin in lockdown. We zaten vast in het UZ Gent, in een klein kamertje, om te waken bij ons zoontje... En kijk: wij overleefden ook. Welkom in mijn déja-vu! ;)
Deze blog verscheen eerder op Entoenstondonslevenstil.
