Wetenschappelijk bewezen: je kindje blijft letterlijk deel van jezelf tot jaren na de geboorte

Deze overdracht van cellen die genetisch anders zijn naar de moeder wordt foetaal microchimerisme genoemd. Volgens Dr. Amy Boddy gebeurt dat bij elke zwangerschap, ook als die eindigt in een miskraam. De cellen blijken zelfs tientallen jaren na de geboorte nog steeds aanwezig te zijn in het lichaam van de moeder.

“Momenteel weten we niet of en hoe de foetale cellen een impact hebben op de gezondheid van de moeder tijdens en na de zwangerschap,” zegt Dr. Boddy. “Deze cellen kunnen gewoon nevenproducten zijn tijdens de zwangerschap, en geen enkele invloed hebben op het lichaam van de vrouw.”

Interessante theorieën

Toch zijn de mogelijke theorieën behoorlijk interessant. Zo zou het kunnen dat de cellen via de placenta in het lichaam van de moeder terechtkomen en haar zo helpen om voor de baby te zorgen na de geboorte door mee in te staan voor de lactatie en de bonding.

“We hebben het idee dat deze foetale cellen nuttig kunnen zijn bij het overbrengen van middelen voor de baby na de zwangerschap. Dit is een theoretisch kader gebaseerd op evolutionaire biologie. Beeld je in dat de foetus een soort van verzekeringspolis opzet in het lichaam van de moeder om er zeker van te zijn dat er voldoende middelen zijn na de geboorte.”

Met andere woorden, de foetus stuurt cellen rond in het lichaam van de moeder om ervoor te zorgen dat zij voor hem zorgt na de geboorte.

Meer inzichten

Volgens Dr. Boddy zijn wetenschappers uitermate geïnteresseerd in de vraag hoe de cellen van een baby erin slagen om tot tientallen jaren na de geboorte te overleven in het lichaam van de moeder. Dat antwoord zou meer inzicht kunnen geven bij orgaantransplantatie en auto-immuunziektes.

Sommige studies suggereren zelfs dat foetale cellen bijdragen aan het genezen van wonden in het lichaam van de moeder of aan het beschermen tegen Alzheimer. Andere studies zeggen dan weer dat ze een rol spelen in het ontwikkelen van reumatoïde artritis.  Het foetale microchimerisme begrijpen zou bovendien helpen om problemen bij de borstvoeding te kunnen aanpakken, en misschien zelfs bij de behandeling van psychologische aandoeningen die gelinkt worden aan de zwangerschap.