Wordt het eigenlijk ooit makkelijker?
Een baby is zo hulpeloos
Een baby kan gewoon niets. Je bent een hele dag nodig. Zoete momenten te over maar ook helse krijsuren die onder je vel kruipen. Zeker nu ik weer minstens 7 uur aansluitend slaap, besef ik hoeveel werk baby’s eigenlijk wel vragen.
Peuters zijn het lastigste
Enter: de peuter. Van zodra je kind kruipt, begin je de woonkamer af te spannen tot een 'safe zone'. Het kind kent nog geen gevaar. Opnieuw moet je er 'bovenop' zitten en dit keer niet vanuit je luie zetel. Vol hoop kijk ik uit naar dat vierde levensjaar.
Dankzij mijn kleuter heb ik grijze haren bij
We zijn daar nu gestrand met de oudste. Ze kent nog steeds haar driftmomentjes. Ze spreekt al eens tegen. En als er wat misloopt dan wijst haar kleutervingertje richting broer. Voortdurende onderhandelen over wat toelaatbaar is en wat niet, het mat me behoorlijk af.
Ik krijg al schrik voor de volgende fase
Dus ja.. Ik voel al aan mijn kleine teen dat ik nog niet meteen beterschap moet verwachten. Parenting is not easy. En wie me ooit zegt dat het 'makkelijker' wordt, die geloof ik niet. Ik ondervind namelijk dat elke fase de nodige uitdagingen met zich meebrengt.
