‘Zalig zijn de onwetenden’
Er wordt daarom stevig ingezet om ouders zoveel mogelijk op het hart te drukken om ‘goed’ op te voeden. In het belang van het ontwikkelen van het volle potentieel van hun hartendief. De overload aan opvoedingsboeken en adviezen zijn niet meer te overzien. Kennis is macht, toch?
Alleen worden er maatschappelijk weinig omstandigheden gecreëerd om deze opvoeding volgens diezelfde richtlijnen ook uit te voeren.
‘De hechting tussen ouders en kind is essentieel voor een goede emotie- en gedragsregulatie en dus cruciaal voor een gezonde ontwikkeling.’ Maar we vragen moeders na dertien weken terug richting de arbeidsmarkt te trekken. Dan laten we de vaders nog buiten beschouwing, die na drie weken al het nest moeten verlaten om terug dapper de maandelijkse zakcenten te vergaren. En samen brengen vader en moeder dan hun kind naar een crèche waar begeleiders gevraagd worden om voor acht kleine kinderen tegelijk te zorgen.
Er is een groot onevenwicht tussen de zorg die we van ouders verwachten en de zorg waar we als maatschappij voor kiezen om te voorzien voor gezinnen en kinderen. De socioculturele context waarin we vandaag onze kinderen opvoeden is sterk bepalend voor ons ouderschap. Binnen een neoliberaal gedachtegoed dat veel belang hecht individuele verantwoordelijkheid (‘ge hebt er toch zelf voor gekozen?’) enerzijds en het belang van zelfontplooiing (‘ge moet er alles uithalen wat er inzit’) anderzijds, raken veel mensen hopeloos gekneld.
Ouderlijke uitputting (moeten we het burn-out noemen?) ontstaat wanneer er een grote kloof is tussen wat we belangrijk vinden om onze kinderen mee te geven (en waar ook extern veel druk op rust) en wat we in realiteit (maar) kunnen voorzien binnen de verschillende rollen die we (ook) moeten opnemen. We doen dit vandaag de dag immers zonder de ‘village’ die eeuwen wel aanwezig is geweest ter ondersteuning.
‘Zalig zijn de onwetenden’ is hier van toepassing. Meer kennis over opvoeding verhoogt de druk en ook de kloof met wat haalbaar is. Het zijn de best geïnformeerde en de meest gemotiveerde ouders die at-risk zijn om mentale problemen te ontwikkelen vanuit hun grote inzet voor hun kind. Wat de ontwikkeling van hun kind paradoxaal genoeg net méér achteruitzet. Dus ‘zalig zijn de onwetenden’.
Hoewel, … degene die té onwetend zijn worden dan ook weer op de vingers getikt. Want op ‘niet-goed-genoeg’- ouderschap wordt ingegrepen natuurlijk, in het belang van de maatschappij.
