4796fi.jpg

Zo jammer dat mensen een nieuwe mama niet wat meer steunen door gewoon te luisteren

10/01/2023
Mamabaas
Door Mamabaas

Zeven weken geleden werd ons dochtertje geboren na een vermoeiende zwangerschap. De bevalling ging zeer vlot, en iedereen was enthousiast in mijn plaats dat de bevalling slechts een goede 2 uur had geduurd. Ikzelf was vooral overweldigd en had het gevoel dat ik de grote veranderingen niet kon bijbenen.

Meer en meer huilen

Ik was bovendien ingescheurd, inclusief mijn bekkenbodemspieren, dus de eerste dagen waren zeer pijnlijk (nu soms nog, wat alles extra vermoeiend maakt). Ons dochtertje moest ook onder de lamp vanwege haar gele kleur. Het feit dat zij onder die lamp lag te huilen en wij niks konden doen, was hartverscheurend.

Onze dochter is een rustige baby van nature, maar na enige tijd thuis begon ze meer en meer te huilen. Een bezoek aan de huisarts bracht als "oplossing" dat we haar regelmatig naar ouders of schoonouders moesten doen, zodat we konden uitrusten. Maar mijn moederinstinct zei dat er meer aan de hand was. Dus op naar de kinderarts.

Problemen waar er geen zijn

Uiteindelijk bleek onze oogappel last te hebben van verborgen reflux en zeer gevoelige darmen. We gaan nu de nodige medicatie opstarten. Gaviscon heeft niet voldoende effect, dus gaan we starten met Omeprazole. Ook de pap is veranderd. En ik baker onze meid vaak in, omdat ze daar zichtbaar van kalmeert.

Diep vanbinnen weet ik dat we op het goede pad zijn om haar pijn te verlichten. Maar er zijn zoveel opmerkingen die mij kunnen doen twijfelen. Ik geef een paar voorbeelden van opmerkingen uit onze directe omgeving:

  • Je zou beter borstvoeding geven, dan mankeren baby's nooit iets.
  • Over het feit dat we pap op kamertemperatuur geven: niet moeilijk dat het kind buikpijn heeft, ze krijgt koude pap...
  • Ze geeft bijna niks terug, dan zal ze geen reflux hebben...
  • Wees blij dat het geen huilbaby is, dat is pas erg (vertaald: "je maakt problemen van niks")
  • Elke baby weent, dat hoort er gewoon bij (maar ik ken mijn kind, en krijsen van de pijn weiger ik te aanvaarden als normaal).

Gebroken nachten

Bovendien is onze meid op verplaatsing wel rustiger, waardoor het lijkt alsof wij problemen maken die er niet zijn. Maar die mensen zien haar daarna thuis niet, als ze alles moet verwerken en dus extra hard huilt.

Intussen hebben wij er al aardig wat gebroken nachten op zitten door de refluxproblemen (4 uur slaap is zowat het maximum dat ik haal) en dat eist zijn tol. De tranen komen soms veel te gemakkelijk en het gevoel van verantwoordelijkheid samen met de angst om iets fout te doen weegt door de vermoeidheid extra zwaar. Ik ben echter wel dolgelukkig met ons meisje en als ze naar mij lacht verdwijnen al mijn zorgen even als sneeuw voor de zon.

Maar het feit dat veel mensen en opmerkingen mij het gevoel geven dat ik overdrijf, laat mij al de rest ook in vraag stellen...

Zo jammer dat mensen een nieuwe mama niet wat meer ondersteunen door gewoon te luisteren in plaats van te overspoelen met uiteenlopende adviezen… Ook nu denk ik ergens dat ik overdrijf door dit verhaal publiek te maken.

Ik hoop dat er andere mama's dit herkennen en op die manier mij minder eenzaam laten voelen met wat er in mij omgaat.

 

Gastmama H.

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes