5938fi.jpg

Zorro

17/05/2019

Mijn oudste zoon denkt dat hij Zorro is. Grappig met momenten, soms ronduit vervelend.

Stokpaardje

Het begon allemaal met de Sint. Die maakte een paar maanden geleden zo’n grote indruk, dat onze Zorro (toen nog Noah) de hele dag met een borstel tussen zijn benen door het huis draafde.

Omdat we de borstel graag nog voor andere doeleinden wilden gebruiken en de Slecht-Weer-Vandaag van dienst al een paar keer rakelings langs glazen, tassen en babyhoofdjes passeerde, besloten we ons een pluche stokpaard aan te schaffen.

Voor de versie met batterijen en levensecht gehinnik bedankten we vriendelijk. Het werd een eenvoudig bruin boerenpaard, geluidloos, aai- en zelfs wasbaar. Noah gelukkig, wij gelukkig.

Gepaste outfit

Maar het paard kwam niet alleen. Mijn overijverige schoonmoeder besloot dat onze ruiter ook een gepaste outfit nodig had. Zo gebeurde het dat we bij het kerstdiner het gezelschap kregen van een mini Zorro met cape en hoed. Het paard had gelukkig geen honger.

Sinds die dag is Noah spoorloos verdwenen. “Noah, kom je aan tafel?” wordt steevast beantwoord met een boos “Ik ben Zorro!”. Op feestjes waar andere kinderen zich als Spiderman, piraat of prinses laten schminken lopen wij achter een besnorde 3-jarige aan.

Uitdagingen

Discussies over waar en wanneer het ok is om een cape en een hoed te dragen beheersen nu ons dagelijks leven. In supermarkten worden we nagestaard, ook naar het toilet gaan met een cape blijkt voor de nodige uitdagingen te zorgen.

Richtlijnen of handboeken voor de omgang met een losgeslagen Zorro blijken niet te bestaan, dus doen we maar wat. Het komt waarschijnlijk wel goed. Ooit. We zien wel binnen een jaar of 15.

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes