Zwangerschapsdiabetes: ik had nu net een zorgeloze zwangerschap

Tuurlijk wil ik dat, maar ik wil ook nog leven en liefst geholpen worden zonder dat er direct met de vinger wordt gewezen...

Dus volgende week naar het ziekenhuis om een diëtiste te zien. Ondertussen ben ik dan al 32 weken ver. De volgende echo komt er ook aan. Op 24 weken was de baby te klein, dus nu ben ik wel eens benieuwd naar deze echo.

Na wat research heb ik wel wat verschillende meningen gekregen. De ene zegt haar voeten eraan geveegd te hebben en insuline gekregen te hebben. Probleem opgelost. De andere zegt dan weer helemaal niets gedaan te hebben, want in hun land word er niet over gesproken. Baby te groot bij de geboorte, dat wel, maar verder wordt er geen aandacht aan gegeven. Nog een andere heeft dan weer nooit een test gedaan. In België hangt het blijkbaar van gyneacoloog en ziekenhuis af of het ‘verplicht’ is. Nog een andere reageert alsof ik bijna dood ga met mijn baby en dus een slechte moeder ben ... Wat moet een mens dan?

Ondertussen lopen hier drie andere kinderen rond, onder wie mijn eerstgeborene. Toen heb ik zelfs nooit gebeld voor de uitslag van die test en heb er ook nooit iets over gehoord. Misschien had ik dat nu ook beter gedaan.

Ik had nu net een zorgeloze zwangerschap...

Ik vraag me dan af, ben ik nu echt de enige mama die met drie schoolgaande kinderen en een hardwerkende man niet de tijd vindt om alle vooropgestelde voedingsschema’s en regeltjes te volgen? Ben je daarom direct een slechte moeder in België? Volgens de dokters dus wel...