11 grappige oeps-momentjes die jullie al meemaakten rond Sinterklaas
4/12/2025
Door Mamabaas
De Sinterklaasperiode, het levert altijd warme herinneringen op. Maar soms ook … eerder grappige momenten. We vroegen naar jullie bloopers rond Sinterklaas – en natuurlijk laten we jullie nu graag meegenieten ;-).
‘De kinderen hadden een tekening gemaakt voor Sinterklaas en die in hun schoentje gestoken. Ik had de tekeningen eruit gehaald en een chocolaatje in de plaats gelegd – maar vervolgens vergat ik de tekeningen in de keuken. Resultaat: twee beteuterde en teleurgestelde gezichtjes ’s morgens.’
‘De schoentjes stonden klaar, en ik had er chocolade muntjes in gelegd. Dagen later merkten we op dat er gesmolten chocolade in de schoen zat …’
‘Ik vergat per ongeluk één van de cadeautjes te verstoppen een paar weken op voorhand. Waarop mijn zoontje: “Kijk mama, de Sint heeft nu al iets gebracht!” ‘
‘Sinterklaas kwam op bezoek op het werk bij mijn partner. Bleek het een Nederlandse Sinterklaas te zijn, waardoor onze (Vlaamse) kinderen toch even raar opkeken.
‘De postbode bracht iets wat op het lijstje van de kinderen stond, op een moment dat ze ook thuis waren – en het was duidelijk zichtbaar op de doos wat erin zat …’
‘Eentje van toen ik zelf nog klein was: ik was verstoppertje aan het spelen met mijn broer. In de plaats van mijn broer te vinden, vond ik per ongeluk de verstopplaats van de Sint-cadeautjes. Gelukkig wisten we al hoe de vork in de steel zat.’
‘Mijn dochtertje zag Tine Embrechts op televisie, en riep meteen: “Dat is Kneta Knieschijf!’
‘Sinterklaas kwam bij ons thuis op bezoek. Hij belde aan, waarna mijn dochtertje Mien riep: ‘Mamaaaaa, de kerstman is hier!’
‘Eén jaar was ik even uit het oog verloren dat we vloerverwarming hebben … Ik had alles mooi uitgesteld in de woonkamer. Op de vloer. ’s Morgens vonden de kinderen tussen het speelgoed dus eerder plasjes chocolade dan mooie figuurtjes. Oeps! Nu zet ik altijd alles op de tafel.’
‘Mijn kind riep enthousiast: “Die Piet is precies Frie van de scouts!”
‘Ik had de kinderen beneden onder het toeziend oog van mijn man gelaten (of dat dacht ik toch), terwijl ik boven op onze slaapkamer alvast de Playmobil in elkaar aan het steken was zodat we ’s avonds niet te veel werk meer zouden hebben. Tot de deur plots openging en mijn zoontje daar stond. Oepsie!’
