Wat is dat toch met mannen en borsten?!

We keken – samen met nog een heleboel andere mensen – in de richting waarnaar hij wees en ja hoor, daar zat een man in ontbloot bovenlijf. Ik heb natuurlijk geen twee keer gekeken, maar ik vermoed dat de beste man pijlsnel een T-shirt heeft aangeschoten na deze overweldigende publieke aandacht.

Inmiddels heeft hij wel begrepen dat mannen soms (met name in de zomer) in het openbaar in ontbloot bovenlijf rondlopen. Wat hij echter iets minder goed begrijpt, of eigenlijk wíl begrijpen, is dat hij niet te pas en te onpas aan iemands borsten mag zitten.

Met name mama’s borsten oefenen een onweerstaanbare aantrekkingskracht op hem uit. Die zijn namelijk reuze-interessant. En zacht. Vooral zacht. Hij kan het weten want hij heeft er serieus wetenschappelijk onderzoek naar gedaan. Dat ging zo: hij voelde aan papa’s (gespierde) borsten. Zijn conclusie luidde: “Die zijn hard.” En die van mama, tja, die waren duidelijk zacht. Geen speld tussen te krijgen natuurlijk.

Maar het is nu zover dat ik me - ondanks onze vermanende woorden – niet meer kan omkleden waar hij bij is, want dan verschijnt er meteen een grote grijs op zijn boevenkoppie en gaan zijn handjes automatisch in grijpmodus. De laatste keer dat ik (oeps, even vergeten, een mama moet ook aan zóveel dingen denken) het waagde me ontkleed in zijn gezichtsveld te wagen, kwam hij met uitgestrekte armen op me afgestormd en riep verrukt: “Aanvalluuuuh!”

Wat is dat toch met mannen en borsten, vroeg ik me vertwijfeld af.

Nu was mijn zusje hier onlangs een weekend met haar twee dochtertjes van vijf en zeven jaar. Ik vertelde haar het borstenverhaal en tot mijn verbazing reageerde ze met een laconiek: “O, maar dat doet F. (haar zevenjarige dochter) ook, hoor.”

Aha, het zijn dus niet enkel jongens die zo dol zijn op borsten, mijn nichtje vindt ze blijkbaar ook betoverend. Nu zit ik met de prangende vraag: zit het ‘m nou in de leeftijd (fase?) of … in de familie?