Is 8 jaar de moeilijkste leeftijd in de opvoeding?

Peuterpuberteit, dat voorzie je. Die ‘terrible two’ is een fase. Daarna komt de kleuter die alles zelf wil doen. Ook dat weet je. En daarna maak je je alvast klaar voor die tienerjaren en … de puberteit.

Maar opeens zit daar een periode tussen waarin je redelijk wat moeite hebt met je kind. Een 8-jarige kan soms aanvoelen als het moeilijkst om op te voeden. Oei, daarop was je even niet voorbereid.

Ontwikkeling van de hersenen

De persoonlijkheid, het temperament en de omgeving van je kind spelen natuurlijk allemaal een rol, maar er gebeurt ook veel in de ontwikkeling van de hersenen en het lichaam van een 8- of 9-jarige die bijdragen tot dat leeftijdspecifieke gedrag.

“Hoewel schoolgaande kinderen lichamelijk minder veeleisend zijn dan kleintjes, kunnen hun sociale en emotionele uitdagingen complex zijn en moeilijk te observeren voor ouders”, zegt de Amerikaanse dokter Marquita.

Joepie voor het doorslapen (hopelijk), maar je krijgt wel te maken met grotere ‘problemen’, zoals cognitieve ontwikkeling en het begrijpen van sociale normen.

Een blik op je veranderende 8-jarige

Wat gebeurt er in de ontwikkeling van kinderen op de leeftijd van 8-9 jaar? De wereld gaat open en je kind maakt zich klaar om naar buiten te treden en zelfstandigheid te verkennen.

“Die eerste jaren op school markeren een groeispurt, zowel mentaal als fysiek, en vooral emotioneel,” legt Mary Ann Little, PhD, klinisch psycholoog en auteur van meerdere boeken over ouderschap uit. “Die groeispurt maakt het een uitdagende tijd voor kinderen en ook voor hun ouders.”

8-jarigen maken grote cognitieve sprongen naarmate ze meer geavanceerde taal-, reken- en schrijfvaardigheden ontwikkelen. “Ze werken aan het begrijpen van oorzaak en gevolg en hoe dingen werken,” zegt dokter Little. “Moraal en waarden beginnen zich ook te ontwikkelen.”

Tegelijkertijd gaan de motorische vaardigheden vooruit en hoewel ze nog niet per se in de puberteit komen (hoewel dat wel vroeg kan gebeuren), worden ze zich meer bewust van hun groeiende lichaam.

Ook emotioneel ontwikkelen ze verder. En dat betekent dat kinderen experimenteren met onafhankelijkheid en leren wie ze zijn. “Ze ervaren een groeiend verlangen om bij een groep te horen en hun plaats in de sociale orde te vinden, of dat nu op school, in de kerk of in de atletiek is. Daarom is sociale uitsluiting pijnlijker,” aldus Little.

Met andere woorden, 8- en 9-jarigen navigeren op totaal nieuwe manieren door de wereld en zetten hun ouders onder druk terwijl ze hun onafhankelijkheid laten gelden. “Veel ouders melden een toegenomen koppigheid of onaangenaamheid”, zegt Little.

Terwijl je kind experimenteert met autonomie, kan je verwachten dat het extra gevoelig, veeleisend en moeilijker is.

Tips voor ouders van een 8-jarige

Soms kan de wetenschap dat een fase normaal is en uiteindelijk voorbij zal gaan, de angst wegnemen. Maar er zijn ook strategieën die ouders kunnen gebruiken om die pre-tienerfase wat soepeler te laten verlopen.

1. Geduld, geduld, geduld

De eerste stap? Geduld tonen. Het kan je een paar keer diep ademhalen kosten, maar begrijpen dat je kind midden in een ontwikkelingsfase zit, kan je helpen om het hoofd koel te houden en te reageren in plaats van te reageren.

“Het is moeilijk om een 8- of 9-jarige te zijn die aan de ene kant volwassen wil zijn en tegelijkertijd een knuffel nodig heeft,” zegt Little.

2. Probeer sociale media te beperken

We weten dat sociale media niet altijd goed zijn voor de geestelijke gezondheid van kinderen, maar dokter Little legt uit dat sociale media zelfs eerder tienergedrag kunnen beïnvloeden dan verwacht.

“Een factor die het leven van een 8- en 9-jarige ingewikkelder en uiteindelijk moeilijker kan maken, is opgroeien in een wereld met krachtigere sociale media en alomtegenwoordige culturele invloed.”

Ze legt uit dat het een uitdaging kan zijn voor 8- of 9-jarigen om zichzelf op die kwetsbare leeftijd te vergelijken met hun leeftijdsgenoten en sociale normen. Sla sociale media idealiter over, of spreek duidelijke richtlijnen af en communiceer open over wat je kind online ziet.

3. Coach maar controleer niet

Dokter Davis gelooft dat het essentieel is om je kind te coachen en te begeleiden, zodat het kan leren om problemen op te lossen en emoties te reguleren.

“Help je kind om de snel veranderende emoties te herkennen en te beheersen, een belangrijke vaardigheid waar het z’n hele leven profijt van zal hebben. Ze raadt ouders ook aan om samen met hun kinderen huishoudelijke taken op te stellen die passen bij hun leeftijd.

Tegelijkertijd kan je onafhankelijkheid stimuleren door ze hun eigen kleding te laten kiezen of ze meer tijd te laten doorbrengen met vrienden buiten school. “Dat geeft kinderen de kans om hun pas ontdekte verlangen naar individualiteit te verkennen in een veilige omgeving.”

4. Onthoud dat je kind je nog altijd nodig heeft, zelfs als het je wegduwt

Je kind heeft steun en grenzen nodig, zelfs als het met de ogen rolt en grenzen op de proef stelt. Dokter Davis vat het perfect samen: “Het is moeilijk om in die fase een kind te zijn, net zoals het moeilijk is om hun ouder te zijn.”

En als je op die leeftijd werkt aan communicatie en vertrouwen, leg je een stevige basis voor je relatie als je de tienerjaren (en daarna) ingaat.

Bron: vrij naar Mother.ly