Als perfectionist je kinderen opvoeden met een groeimindset? Dat kan!

Doe ik wel genoeg voor mijn kinderen? 
Laat ik het afweten op mijn werk?
Hoe ga ik om met mijn man? 
Hoe breng ik tijd door met mezelf? En hoe houd ik het huis draaiende? 
Zullen mijn vrienden het begrijpen? Ik heb al drie dagen niet op hun sms'jes gereageerd, of misschien wel langer… 

De reeks vragen is eindeloos. En ze leiden allemaal tot één antwoord: ik ben niet perfect, ik maak fouten, ik ben niet genoeg. 

Het ouderschap is eigenlijk een grote spiegel die ons doet kijken naar elk aspect van onszelf. Dat bewijzen mijn twee zonen regelmatig. Ze hebben me laatste die beperkende overtuiging teruggekaatst, die zegt dat ik voorbeeldig moet zijn of dat ik faal. 

Ik zag mijn vierjarige zoon zijn rode waskrijtje door de kamer gooien nadat hij buiten de lijntjes had gekleurd in zijn Paw Patrol kleurboek. Hij huilde tranen met tuiten en jammerde: ‘Nu is mijn tekening verpest. Het is niet zoals ik het wilde doen. Ik wil nooit meer kleuren.’ Nadat ik mijn zoon had getroost en over mijn woorden was gestruikeld, omdat ik duidelijk de vaardigheden miste die ik hem wilde aanleren, ging ik me in zijn pijn verplaatsen. Ik begreep het. Ik begreep het echt. Omdat ik daar het grootste deel van mijn leven heb doorgebracht. 

Ik realiseerde me dat als ik geen hulpmiddelen leerde om mijn zoon te helpen zijn fouten te omarmen, de tranen over een gekrabbelde foto zouden evolueren naar tranen over verliezen bij het voetbal, een onvoldoende voor een examen ... en een overweldigende drang om alles op zijn manier te laten gaan. En dus begon ik alle tips en tricks te lezen die deskundigen me aanraadden om mijn kind te helpen zijn vaste denkpatroon te overwinnen. 

Hier zijn vijf tips om je groeimindset positief te versterken:

1.    Ga tot de wortel

Carol Dweck, psycholoog en auteur van Mindset, die de term groeimindset bedacht, zegt: ‘Ouders denken dat ze kinderen blijvend zelfvertrouwen kunnen geven, als een geschenk, door hun hersenen en talent te prijzen. Helaas werkt dan niet en heeft het zelfs het tegenovergestelde effect. Het zorgt ervoor dat kinderen aan zichzelf gaan twijfelen zodra iets moeilijk is of fout gaat.’

Ik had het gevoel dat ze dit speciaal voor mijn kind-zelf schreef. Als ik terugdenk aan mijn jeugd, verzekerden mijn ouders me, met de beste bedoelingen en vol van hart, dat ik de beste was. Als ik een tekening kleurde, was ik de beste kunstenaar ... Als ik de atletiekwedstrijd won, was ik de beste atleet die dag ... Als ik afstudeerde aan de universiteit, was ik de beste. 

Omdat me verteld werd dat ik perfect was, begon ik bang te worden om niet perfect te zijn. Zouden ze nog van me houden als ik niet de beste was? Die ene vraag achtervolgde me in alle toekomstige relaties, inclusief het moederschap. En daar was het: de wortel van mijn perfectionisme kwam voort uit angst. Nu wist ik tenminste waar ik echt mee te maken had!

2.    Leer loslaten

‘Echt zelfvertrouwen is de moed om open te staan, om verandering en nieuwe ideeën te verwelkomen, ongeacht hun bron. Het wordt niet weerspiegeld in een titel, een duur pak, een mooie auto of een reeks aanwinsten. Het wordt weerspiegeld in je mindset: je bereidheid om te groeien,’ zegt Dweck. 

De nieuwe vraag werd dus: hoe word ik moedig mezelf? Ik schreef alles op waarvan ik het gevoel had dat ik faalde. En toen scheurde ik de pagina doormidden. En toen scheurde ik het weer. Ik gooide de versnipperde papieren in de prullenbak waar ze konden worden omgezet in iets nuttigs, want mijn schuldgevoel hielp zeker niemand.

3.    Verander je perspectief 

Brené Brown, professor, docent en auteur zegt dat gezond streven op jezelf gericht is, waarbij we ons afvragen: Hoe kan ik beter worden? Terwijl perfectionisme op anderen gericht is, waardoor we ons afvragen: Wat zullen ze wel niet denken?

Ik realiseerde me dat de beste zijn een beperkt concept was. In plaats daarvan kon ik me richten op mijn best zijn, en dat was veranderlijk van minuut tot minuut. Soms is op mijn best mezelf opsluiten in de badkamer om vijf keer diep adem te halen voordat ik de chaos van het opvoeden van kleine kinderen weer betreed, en soms ligt de lat veel hoger. Als ik mezelf weer de macht geef om te vragen wat ik wil en nodig heb, kan ik de valkuilen van het leven met veel meer veerkracht overwinnen. 

4.    Creëer een mantra

Ik wist dat ik een soort mantra nodig had om tegen mezelf te herhalen, omdat ik waarschijnlijk terug zou vallen in oude gewoonten, althans in het begin. Dus creëerde ik deze oefening: plaats een hand op je hart en een hand op je buik. Adem in: Ik ben liefde. Adem uit: Ik ben genoeg. Herhaal dat de hele dag.

5.    Oefen in acceptatie

Opdat mijn kinderen hun fouten zouden aanvaarden, moest ik dat zelf ook kunnen. Als ik fouten maakte, lette ik op mijn zelfpraat en concentreerde ik me op de verschuiving van Ik kan niet geloven dat ik dit heb gedaan naar Mijn fouten helpen me om te leren en te groeien. Met die oefening werden fouten toegestaan en zelfs welkom in ons huishouden. 

Ik keerde ook terug naar het begin, mijn kind-zelf die een slaaf was van lof. Ik gaf haar toestemming om geliefd te zijn, met alle gebreken erbij. Als moeder begon ik de inspanningen van mijn jongens op te merken en te bekrachtigen in plaats van hun resultaten, zodat ze voortaan de vrijheid hebben om uitdagingen aan te gaan zonder de angst van een wat als ik faal-mentaliteit? Mijn jongens en ik leren nog gaandeweg om samen onszelf te zijn. 

Hoe ik mijn zonen dus heb geholpen om een groei-mindset te ontwikkelen? Wel, ik ben met mezelf begonnen.

Vrij vertaald naar Generation Mindful