7350fi.jpg

Huiswerk: ik zit in tweestrijd of ik me niet te veel moei

14/11/2023
Mamabaas
Door Mamabaas

Mijn dochtertje zit nu in het eerste leerjaar.  “Een heel belangrijk jaar!” zegt iedereen mij. Als ze hier iets missen dan dragen ze dat hun hele verdere (school)leven mee.  Dus zit ik er mee bovenop, maak ik elke dag mee huiswerk en volg alles goed mee op en alles wat je wilt. Maar is dat dan wel goed? Moet je hen niet meer zelfstandig leren zijn? Of is dat dan pas voor als ze ouder zijn?

Nu, ik ben gegaan voor de “schooljuf 2.0 mama”. Elke dag na school zit ik naast haar en maak ik mee de schrijfblaadjes. Ook ik heb geleerd hoe je nu echt een p schrijft, met de kelder en de daklijn … Oh boy. Want dat was eigenlijk mijn grootste angst; wat als ik het haar verkeerd leer? Of als ik het anders uitleg en aanleer dan de juf en haar misschien nog meer in de war breng?

En dan ben ik blij dat ze toch eigenlijk goed mee is, en weet wat ze kan en moet doen. Maar dat neemt niet weg dat ik me nog moei, en bemoei. Ik check de agenda, geef steun tijdens het huiswerk, zit er naast, tel mee op het telraam, pak de tupperware pot met druiven of rozijntjes als we moeten tellen. En zo kan ik haar ondersteunen in wat ze geleerd heeft op school en wat ze thuis moet toepassen.

Maar wat als ze het binnenkort echt in Keulen hoort donderen, en echt iets niet snapt of niet mee is? Het is niet gemakkelijk als ouder en het gaat zo snel in de klas. Het lezen of schrijven zijn zulke basisdingen die je enkel supergoed onder de knie krijgt door ze veel te doen, en te oefenen, elke dag opnieuw.

Niet elke mama of papa heeft daar tijd voor, zin in, de mogelijkheden voor. Of niet elke mama of papa kan zich kalm houden, dat lukt her ook niet altijd. En dan vraag ik me echt af of mijn kind het dan ook zou redden in het school. Want ik ben bij dat ik haar kan laten oefenen en extra met haar bezig kan zijn, zodat ze zelfvertrouwen krijgt en het vaker ook zelf wilt doen, en wilt showen wat ze kan schrijven of kan lezen.

Maar wat als ik niet met haar naar de bib zou gaan en mee zou hardop lezen elke avond? Zou ze het dan ook redden en goed mee zijn op school en alle richtingen kunnen?  Want dat willen we, alle kansen geven aan ons kind en dat vertel ik haar ook, dat ze haar dromen moet najagen en dat ze alles kan worden wat ze wil. Als ze maar haar best doet en het goed doet op school…

En daar heb je dat dan weer, die constante vrees. Doe ik het wel goed? Doen we wel genoeg? En wat is een juiste manier? Soms denk ik dat ouders er vroeger nog minder mee bezig waren dan nu, maar hoe komt het dan dat het lezen zo hard achteruit ga volgens verschillende leerkrachten en studies? En dan bedoel ik niet de tijd van voor de tv he, ook mijn generatie vroeger keek na school tv en speelde op de gameboy. En op de iPad moeten ze toch ook lezen? Woorden in hun spelletjes of … Gaat de juf of meester dan veel sneller nu? En moeten de kids gewoon rapper bijbenen en mee zijn?

Geen idee ... maar ik doe mijn best en ben elke dag om half vier de tweede juf voor mijn kleine meid. Gewoonweg omdat ik dan beter slaap, wetende dat ik alles in het mogelijke heb gedaan zodat ik later nooit spijt moet hebben van “had ik maar …”

Of wordt het eentje van … Had ik haar maar beter hare plan laten leren trekken?

Mama-tweestrijd ...  Het is een never ending story