Vraag / antwoord: Onze zoon heeft last van angsten en durft niet meer te gaan slapen
Hij heeft een "eng" stukje van Nachtwacht gezien en is nu bang op zijn kamertje. We laten al een lichtje aan maar telkens als we hem alleen laten begint hij onmiddellijk te panikeren.
Zijn angsten zijn zo levensecht dat we er zelf ongerust van worden. Hij zegt duizendmaal sorry maar krijgt zijn angst niet onder controle. We moeten erbij blijven tot hij slaapt.
We zitten echt met onze handen in de haren… Hebben jullie soms tips voor ons en plaatsen waar we terecht kunnen? Het zou zo fijn zijn om hem te kunnen overtuigen dat we een veilige thuis hebben, een plaats waar hij gerust kan zijn…
Antwoord van expert Klaar Hammenecker
Eerst en vooral moet je weten dat heel wat kinderen rond deze leeftijd last hebben van angsten, zeker als ze van nature al bang en onzeker zijn. Na het zien van dat eng TV-fragment, draait zijn hoofdje overuren.
Neem deze angst ernstig. Ooit zelf al last van angsten gehad? Dan weet je dat er weinig zo vervelend is als rampscenario's die je gedachten beheersen.
Ga met je kind in gesprek en toon begrip voor dit vreselijk gevoel. Doe vervolgens een fameuze reality-check : waar is hij juist bang voor en is deze angst realistisch? Ga met hem na of wat hij vreest, ook werkelijk kan gebeuren of slechts een fantasietje uit een filmscenario is.
Vampieren en monsters bestaan immers niet en inbrekers glippen alleen bij Suske en Wiske via een ladder door het raam het huis binnen. Voor wat onecht of zeer onwaarschijnlijk is, hoeven we niet bang te zijn, toch?
Geruststelling
Je voelt dat je kind geruststelling nodig heeft en wil alles doen om hem dit te geven. Door bij hem op de kamer te blijven tot hij slaapt, bekom je echter het omgekeerde effect. Goed bedoeld, maar op die manier geef je eerder de boodschap dat er inderdaad iets is om bang voor te zijn én dat superheld mama dit even voor hem komt fixen! Net het omgekeerde van wat je beoogt dus.
Leg uit waarom je niet in zijn mechanismen meegaat, vertel hem dat je hem daarmee niet helpt want dat jij zeker weet dat er in jullie huis geen enkele reden is om bang te zijn. Toon wel begrip voor het feit dat je zoontje nu meer jouw nabijheid nodig heeft.
Wat werkt wel?
- Op de eerste plaats gaan we hem niet forceren maar dit stapsgewijs aanpakken. We gaan op zoek naar een combinatie van jouw nabijheid én zijn kracht om deze angst aan te pakken.
- We gaan hem helpen om in zijn eigen kamer alleen in te slapen. Vertrek van zijn vertrouwd slaapritueel. Na de zoen en/of knuffel verlaat je de kamer maar beloof je dat je binnen 10 minuutjes terug even langs komt met een zoen, een knuffel en een aanmoediging. Na die 10 minuutjes ga je daadwerkelijk langs en herhaal je nogmaals hetzelfde (knuffel/zoen/aanmoedinging/tot straks) waarna je 10 minuten later weer langsgaat.
Na verloop van tijd kan je dit opdrijven tot een kwartiertje. - Ondertussen probeert je kind rustig de tijd (10 minuten dus) door te komen door aan andere en leuke dingen te denken, of erover te fantaseren. Wist je dat telspelletjes hierbij helpen? Zo kan je kind -uit zijn hoofd- even optellen hoeveel broers en zusjes alle klasgenoten samen hebben, of hoeveel dagen dat vriendje nog moet wachten voor hij verjaart of er een andere leuke dag op het programma staat.
- Ook al duurt het even en moet je meerdere keren langsgaan, een kind dat alleen en zonder de hele zoektocht in bed probeert in te slapen, wordt beloond.
Bepaal samen wat die beloning is en hoeveel dagen hij daarvoor moedig moet zijn. Want dat is wat hij doet: op de tanden bijten en afleiding zoeken. Er is immers niks echt om bang voor te zijn, weet je nog?
De ervaring leert dat een doorgedreven toepassing van dit systeem al na enkele dagen tot aanzienlijk vlotter inslapen leidt. Bovendien verzeker je hem van je nabijheid door regelmatig langs te gaan. Zo toon je dat je in gedachten bij hem bent en vanop afstand zorg voor hem draagt.
Succes!
