Bij de geboorte van een kleine broer werd ook een grote zus geboren. Net als een nieuw paar schoenen zit deze rol je nog niet als gegoten. Het moet nog wat wennen, je moet ze eerst even inlopen.
Soms knellen de schoenen wat. Ze maken je dag dat tikkeltje lastiger. Je zou op die momenten het liefst willen terugkeren naar hoe het was, zonder die te krappe schoenen.
Plots moet je mama en papa met een ander delen. Je ziet hen verliefde blikken wisselen met dat kleine kereltje. Mama's schoot wordt maar al te vaak ingenomen door een dorstige baby. Papa's armen dragen en wiegen nu dit huilerige ukje.
Want de baby ... Je wordt aangemaand om stil te zijn, want de baby slaapt. Je kan niet met de fiets naar school, want de baby gaat ook mee. Mama kan niet met je in de zandbak spelen, want de baby heeft (weeral) honger.
Soms ben je buitengewoon fier op je nieuwe schoenen. Dan ben je dolgelukkig met je - jou kennende - met regenboogpailletten bezette schoenen. Je wilt ze aan iedereen laten zien en vertellen dat het "jouw" nieuwe schoenen zijn.
Je verdrinkt eveneens in je broertjes schattige oogjes en raakt betoverd door zijn spontane kreetjes en lachjes. Blinkend van trots toon je je kleine vriend aan je juf en klasgenootjes. Je bewondert zijn pamperprestaties en stopt hem zorgzaam een speeltje of knuffeltje toe.
Wat zijn we trots op jou, grote zus. Want mama en papa weten al grotendeels hoe dat gaat, een baby'tje in huis. Voor jou is het allemaal nieuw. Geen boek of filmpje dat je daar volledig op voorbereiden kon.
Vanaf nu gaan jullie samen op pad. Er zal gespeeld en gelachen worden, wellicht minstens even vaak geruzied en gezeurd.
En dat nieuw paar schoenen? Dat zul je tot op de draad verslijten, maar het blijft sowieso voor altijd je lievelingspaar.
