Momlife: joepie + help: het is zomervakantie!
29/06/2023
Door Mama Sofie VH
Help? Het is zomervakantie!
- Gezien ik thuiswerk, ben ik al een plan aan het beramen wat mijn mogelijke werkplekken kunnen zijn. Uit het huis, voor alle duidelijkheid. Want anders is het hier van ‘Mamaaaaa?’, en ook wel van ‘Maa-maaaaaaa?’ (lichtjes andere klemtoon) Het komt wel goed, ik pas me aan. No worries. Maar toch zal ik geregeld denken: waar is die routine van tijdens het schooljaar naartoe? De dagen waarop het hier overdag stil is? Nu ja, ik zal in elk geval al geen radio meer hoeven aan te zetten ;-).
- Gezien ze toch wel vaak thuis gaan zijn, wordt het huis hier voor twee maanden ‘hun’ burcht. We gaan het zien het gebeuren en denken: ‘Oei, wacht eens, stond hier niet ooit eens een zetel?’ Maar nee, het zal een kamp zijn. Of een kasteel. Maakt niet uit. Maar het huis zal niet meer van ons zijn. (En natuurlijk zal dit het eerste zijn wat ik binnen vijftien jaar ga missen: dat huis dat overhoop ligt. Met rommel overal.)
- Ik heb tonnen liefde voor die hartjes van mij. Het zijn eigenlijk ook ongelooflijk brave kinders. Ik zou daar echt voor door het vuur gaan, zonder enige twijfel. Maar twee maanden vakantie, dat is lang. Héél lang. Goed voor hen wel. Iets minder handig soms, euh, voor mij… Nee, niet iedereen heeft een breed opvangnet. Het is wat het is. Dus soms is het erg zoeken naar leuke opvangmogelijkheden (want ik wil vooral ook niet een schuldgevoel krijgen dat ik mijn kinderen de hele tijd moet uitbesteden). De jongste is 4, dus nog klein. Het is dus ook wat kijken naar wat zij al aankan.
- Ze kunnen niet zonder elkaar, de zusjes. Maar soms ook wel niet mét elkaar. Dat zal dus wel enkele lokale stormen opleveren. Dagelijks. Dat betekent: moeders geduld dat dagelijks getest zal worden. Mijn bloeddruk zal dagelijks een paar sprongen maken. Maar hey, dat houdt ons, euh, jong zeker?
Joepie, het is zomervakantie!
- Na een paar jaartjes ervaring kan ik het zo ongeveer wel, het ‘plannen’ van de vakantie. Lees: de kindjes onderdak geven voor als ik moet werken. Nee, ik kan geen vijf, laat staan acht weken vakantie nemen. Het worden er twee en hier en daar nog wat snipperdagen. Er staan drie kampjes op het programma, en dan komt hun geweldige nicht babysitten. Oef. Leve de nichten. En babysits. En kampjes!
- De twee weken échte vakantie die we hebben gepland, worden geweldig. Nu ja, ook wel vermoeiend, we moeten het niet verbloemen, want vakantie met kids is niet hetzelfde als vakantie zonder kids. Het is anders. Uitdagender, maar ook wel keiplezant. Zalig, maar ook wel soms: oef, ze zitten in bed. Dat is namelijk ook het moment waarop wij een cavaatje zullen drinken. Hips.
- Ik herinner me nog die lange vakantiedagen van in mijn kinderjaren en denk dan stiekem: ‘Geniet er maar van mannekes.’ Deze jaren zijn echt de gouden jaren. Laat ze maar veel buiten spelen, ravotten, goed moe worden… En vooral: goed vuil worden. De heerlijke zomerse chaos, dat maak je alleen nu mee. Besef je later pas.
- Het is zomer. Dat is al een feestje op zich. De dagen zijn langer, er geen vaste routines. Ze moeten niet om 8.30 uur op school zijn. Er moeten geen rugzakjes/boekentassen klaargemaakt worden. Er moet niet veel. Of toch veel minder dan anders. Als dat eens niet plezant is. (Maar toch: ik zal toch ook weer blij zijn als die routine er wel weer is. Ook al zal ik keihard vloeken, omdat ik hen weer op tijd klaar moet krijgen. De momlife-contradicties, het is me wat… ;-)
