Badstress

Ik heb op mijn ‘vrije’ woensdag al boodschappen gedaan, een mand strijk weggewerkt, gepoetst, geholpen met huiswerk, taxi gespeeld, vers gekookt (gevolgd door hoop, teleurstelling, chantage, woede en wanhoop. Of zoals de meeste mensen het noemen: de maaltijd). 

Het badmoment aanvangen is een hele klus

Hoewel Michelle en Matthias heel graag in bad zitten, schijnen ze dit telkens weer te vergeten.  Het badmoment aanvangen is dus altijd een hele klus. Michelle, druk bezig met het maken van TikTok filmpje nr. 23 van de dag, is mijn vraag alweer vergeten. Matthias ziet het dan weer als hét moment om met de hond te beginnen ‘spelen’. 

Met een iets luider stemvolume (maar ik zou het toch niet categoriseren als roepen) kondig ik het badmoment nogmaals aan: “Jullie gaan NU in bad. 1….2….” Net voor de 3 stuiven ze allebei met hun kenmerkende lichtvoetigheid naar boven. Een op hol geslagen kudde gnoes is er niets tegen.

Wanneer ik de badkamer binnenkom staat Matthias al in zijn blote billen te schaterlachen tegen zijn spiegelbeeld. (Het leven van een vierjarige kan toch heerlijk simpel zijn).  “Moet er nog iemand naar het toilet?” vraag ik. Ze verzekeren me allebei van niet en ik draai de kraan open.

Roze badschuim: een ramp

Terwijl ik Matthias over de badrand til, kleurt het badschuim dat Michelle gekozen heeft het water lichtroze. Een ramp! Van zodra Matthias dit merkt stribbelt hij paniekerig tegen.  “Niet in roze! Niet in roze!” roept hij terwijl hij zijn benen zo ver omhoog houdt dat ik alleen maar jaloers kan zijn op zijn buikspieren.  “Het is maar badschuim, volgende keer mag jij weer kiezen,” probeer ik hem gerust te stellen.

“Nee, ik wil niet!” jammert hij. Ik werp een blik op de uitpuilende mand vol badspeelgoed en neem er lukraak een oranje potje uit. “Als je nu in bad gaat, mag je met dit oranje potje spelen,”  Mijn truc werkt en Matthias laat zich nu gewillig in bad zetten. “Nee! Ik wou daar mee spelen!” begint Michelle verongelijkt. “Michelle, er staat hier een mand vol potjes. Neem er dan eender welk ander uit en speel daar mee.” “Maar het oranje potje is het leukst!” “Dan neem je dat volgende keer maar!” vlieg ik uit. (Iets luider dan anders, maar ik zou het toch echt niet roepen noemen)

“Mama?” klinkt het en ik kijk naar Matthias, die ondertussen meer schuim dan jongen is. “Ik moet pipi doen.” Ik verplicht mezelf weer tot 5 te tellen. Mijn makkelijke leven zonder kinderen flitst even voorbij.

Haren wassen: nog zo’n ramp

Enkele waterspetterongelukjes later zeg ik het ergste wat een kind dat in bad zit kan horen: “Ik ga jullie haren wassen.”  “Nee!” roepen ze weer in koor (op zo’n momenten komen ze altijd opvallend goed overeen). Terwijl de conditioner in de eeuwige knopen van Michelle trekt, spoel ik de haren van Matthias uit. “Omhoog kijken, dan komt het water niet in je ogen” zeg ik hem. Geen reactie, hij speelt vrolijk verder.  Ik begin voorzichtig de achterkant van zijn hoofd af te spoelen, steek mijn vinger onder zijn kin en zeg hem nogmaals omhoog te kijken.

Wanneer hij ook dit keer niet echt meewerkt geef ik het op en laat ik het water vol over zijn haar stromen. Het is onvermijdelijk dat er enkele druppels in zijn ogen komen en hij begint te huilen. Wanneer we gaan zwemmen, kan het er voor Matthias niet wild genoeg aan toegaan. Maar zijn haren afspoelen in bad, hoe durf ik hem dit aandoen? Vers gewassen til ik hem uit bad. Nog voor ik de kans gekregen heb hem zijn pyjama aan te doen, is hij verdwenen naar zijn kamer en hoor ik hem met de Playmobil spelen. 

Het uitspoelen bij Michelle gaat gelukkig iets vlotter. Tijdens het moeizaam uitkammen van haar knopen betrap ik mezelf er op dat ik al mompelend vloek op haar haar. “Ik zou het beter afknippen. Onmogelijk. Niets mee aan te vangen”. Mijn eigen moeder deed dit ook bij mij en ik had nog zo gezworen dat ik het anders ging aanpakken…

Eindelijk klaar. Matthias is ook terug tevoorschijn gekomen en heeft zelfs uit eigen beweging zijn pyjama aangetrokken. Achterstevoren en binnenstebuiten maar hij is er zo enthousiast over dat ik er niets van zeg.