Hond en baby

Hoe ik mijn huisdieren niet meer wilde toen ik mama werd

3/08/2024
Mamabaas
Door Mamabaas

Als je een baby krijgt (vooral je eerste) verandert er veel, vooral als je voor het eerst mama wordt. Begrijpelijk dat je overweldigd geraakt door dingen die normaal en routineus leken voordat je ouder werd. Huishoudelijke taken waren ooit je normale routine, maar als je eenmaal een klein mensje erbij, kunnen ze onoverkomelijk aanvoelen. Zoals voor je huisdier zorgen, merkte deze mama.

Een jonge mama postte openlijk op Reddit hoe ze haar huisdieren niet meer wilde na de bevalling, en dat heeft een openbarend gesprek op gang gebracht.

“Toen ik vroeger hoorde dat gezinnen hun huisdieren herplaatsten eens ze kinderen kregen, wilde ik niet eens naar ze luisteren. Nu benijd ik ze” schreef ze.

“Ik begrijp mijn hormonen. Ik begrijp dat ik me anders voel over mijn hond en mijn kat dan voordat ik zwanger werd. Omdat ik zwanger werd en beviel. Ik begrijp dat ik uiteindelijk hormonaal weer zal nivelleren en dat ik me waarschijnlijk weer zal gaan voelen zoals ik me voelde over huisdieren”, vervolgde ze.

“Maar het kan me niet schelen. Mijn kat is een monster geworden sinds we onze zoon mee naar huis hebben genomen, en we zijn er nu twee maanden mee bezig. Ik begrijp dat als mijn zoon dezelfde dingen doet als we uiteindelijk een broertje of zusje mee naar huis nemen, dat ik mijn eerstgeborene niet kan en wil herplaatsen, maar dat kan me echt geen reet schelen? Ik wil mijn kat weg hebben.”

“De hond was mijn vaders hond, en hij was niet verantwoordelijk toen hij hem kreeg. Geen discipline, geen binnentraining. Niets dan blinde domme loyaliteit, die op elk moment kan worden heroverwogen.”

Ze voegde eraan toe: “Die hond werd de vloek van mijn bestaan tijdens mijn zwangerschap en hoeveel geduld ik ook met hem heb, ik haat hem nu nog altijd en ik wil hem weg hebben.”

“Ik zal nooit meer een ander dier in huis halen; mijn kinderen zullen dan gewoon even overstuur moeten zijn. Ik kan er niet tegen. Mijn vriend is een beter mens dan ik, hij heeft onvoorwaardelijke liefde voor hen. Ze blijven vanwege hem. Ik denk veel aan hun respectievelijke sterfdagen, met verlangen.”

Ze sluit haar post af met: “Ik ben eerlijk gezegd mijn liefde voor dieren kwijtgeraakt; nu heb ik een ijzingwekkende hoeveelheid haat voor ze (ik misbruik ze nooit, maar ik ga echt van me weg, zelfs tijdens het eten). En geen enkele andere moeder met wie ik praat lijkt er even ver in te staan als ik. Niemand wil zijn huisdieren wegdoen, behalve ik. Ik zie niet langer de kitten dat ik adopteerde of de hond die ik voor het eerst ontmoette. Ik zie alleen maar nare, vieze, monsters die mijn huis en de spullen van mijn zoon vernielen.”

Reacties van andere ouders

Het zijn harde en kwade woorden van de nieuwe mama. Maar in de reacties lijken heel wat ouders eigenlijk wel mee te leven met haar.

“Voorzichtig zou ik willen suggereren dat dit niveau van haat ... extreem is en misschien de moeite waard is om te bespreken met je arts en/of therapeut”, schreef iemand.

Anderen stelden voor dat haar partner een tijdje de volledige verantwoordelijkheid voor de huisdieren op zich zou nemen, bijvoorbeeld door er een mee te nemen naar het hondenpark en de dierenarts om suggesties te vragen over hoe ze beide huisdieren kunnen helpen om zich aan te passen.

“Ik was een echte dierenvriend (2 katten en 2 honden) en na de geboorte van mijn dochter werd het allemaal overweldigend”, alus een andere moeder. “Ik heb ze nooit willen herplaatsen, maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet gefrustreerd was bij het oprapen van haarballen en het trappen in kattenspuug. Na een jaar ging het beter en ik hou weer van mijn furbabies. Mijn dochter is ook dol op ze en dat is mooi meegenomen! Hopelijk wordt het voor jou ook beter.”

Een ander voegde eraan toe: “Postnatale woede is echt. Ik ben altijd een vriendelijk/aardig persoon geweest, totdat ik mijn zoon kreeg. Ik had vreselijke woedeaanvallen en iets kon me gewoon volledig over de rooie laten gaan. Het werd beter toen mijn zoon ongeveer 18 maanden was en het ging weg. Maar de woede is echt.” .

 

Bron: Reddit, Mother.ly