Mama bevalt in auto en verdedigt even later doctoraat vanop ziekenhuisbed

Maar zoals dat weleens durft te gebeuren, werd het plan in de war gestuurd door … de baby.

Gelukkig … en verdrietig

Op 25 maart legde Tamiah de allerlaatste hand aan haar proefschrift voor haar doctoraat aan Rutgers Graduate School of Education. Haar studie ging over de schoonheidsdruk op zwarte universiteitsvrouwen terwijl ze ingeschreven waren aan overwegend blanke onderwijsinstellingen.

Nadat ze een paar uur had gewerkt en was gaan liggen om wat te rusten, braken plots Brevard-Rodriguez' vliezen. Net op de dag waarop ze eigenlijk nog haar proefschrift finaal zou verdedigen.

Tamiahs vrouw, Alyza Brevard-Rodriguez, probeerde haar te kalmeren. "Ik heb haar zo hard en onvermoeibaar zien werken aan de presentatie, een programma van zes jaar, een studie van twee jaar. Ik had zoiets van 'laat vandaag niet de dag zijn'", vertelde Alyza aan CNN.

"Ik loop de badkamer in en kijk naar haar en ze schokt gewoon van de tranen. Ook al weet ik dat het een gelukkig moment is voor ons allebei, kan ik ook haar verdriet zien omwille van het feit dat haar dag mogelijk verpest zou worden."

Baby in ene hand, navelstreng in de andere

Ze waren van plan om naar een geboortecentrum te gaan, maar hun doula zei dat ze snel naar het ziekenhuis moesten gaan. Alyza hielp Tamiah in de auto en ze reden langs de snelweg in wat Alyza een "race naar de eindmeet" noemde.

Toen Tamiahs bevalling begon, maakte Alyza zich zorgen dat ze niet op tijd in het ziekenhuis zouden zijn voor de geboorte van de baby. Dat was ook zo. Tamiah beviel van haar kindje in de auto.

"Toen ik omkeek, had ze de baby in haar linkerhand en de navelstreng in haar rechter", vertelde Alyza.

“Ik kan het”

Tamiah en Alyza gingen meteen met baby Enzo naar het ziekenhuis. Dokters en verpleegsters controleerden hem en knipten de navelstreng door, waarbij ze grapten dat Tamiah “al het harde werk” al voor hen had gedaan.

Tijd om even te rusten en even te bekomen, zou je denken. Ware het niet dat Tamiah moest nog een proefschrift te presenteren had.

Alyza vroeg of ze de afspraak met haar mentor niet kon verzetten. Maar Tamiah maakte zich zorgen dat als ze de afspraak zouden verzetten, het niet meer zou gebeuren binnen het tijdsbestek dat nodig was om datzelfde jaar af te studeren.

"Toen ik daar lag, dacht ik bij mezelf: 'Ik kan het'", herinnert Tamiah zich. "De baby is er. Laten we het gewoon doen."

Uitstekende presentatie

En dat deed ze. Alyza ging haar kleren, laptop en make-uptas halen. "Ik deed een dutje, at iets en toen was ik er klaar voor", aldus Tamiah.

Terwijl ze vanuit haar ziekenhuisbed inlogde op haar laptop, was haar mentor de enige persoon die wist van haar bevalling eerder die ochtend. Hij wilde niet dat iemand ‘medelijden’ met haar zou hebben, dus hij zweeg.

En Tamiah? Die gaf twintig tot dertig minuten lang een uitstekende presentatie. Toen die voorbij was, verwijderde ze haar Rutgers-achtergrond op Zoom en onthulde ze waar ze eigenlijk was: in het ziekenhuis. "Iedereen was in shock", zei Tamiah.

Ongelooflijk krachtig

Tamiahs afstudeerceremonie vond plaats op Moederdag.

"Het is ongelooflijk om vrouwen te laten zien hoe ongelooflijk krachtig ze zijn", besloot Alyza. "Ik hoop dat mensen hieruit echt leren dat vrouwen sterk en veerkrachtig zijn, volhardend en ambitieus zijn, en dat ze alles kunnen."

Kersverse mama's Tamiah en Alyza vertellen hun verhaal:

Bron: edition.cnn.com