Wij kozen bewust voor een groot gezin

En toch is dat groot gezin iets waar we heel bewust voor kozen. Vanaf vier kinderen mag je wel zeggen dat je een groot gezin hebt (vanaf drie eigenlijk al). Ik kom zelf uit een groot gezin en heb mijn zussen en broer altijd beschouwd als het beste cadeau dat ik ooit van mijn ouders gekregen heb. Dit was iets wat ik mijn eigen kinderen ook heel graag wilde meegeven. En ik ben ook wel verzot op de babyfase. Deze fase vier keer mogen mee maken, dat is alles waar ik ooit van droomde.

Ik geef toe, vanuit het standpunt als kind was dat groot gezin iets idyllischer dan vanuit het standpunt als ouder. Vlak na de geboorte van ons vierde kindje zaten we op een roze wolk. Ons geluk kon niet op. Onze drie jongens waren meteen stapelgek op kleine zus. Toen we ongeveer 36u na haar geboorte naar huis gingen dachten we een idyllische start tegemoet te rijden van ons leven met vier kinderen. In realiteit leek het alsof we vanop onze roze wolk rechtstreeks in een aflevering van kamp Waes beland waren. 

Een ochtendspits met een hongerige newborn, twee kleuters en een 7-jarige klaar krijgen voor school was onze eerste test. Amper gerecupereerd was de avondshift daar met huiswerk maken, kleuters die ruzie maakten wie de baby nu mocht vastpakken en een baby die nog volop zoekend is in dag en nacht uit elkaar halen. Op het slaaptekort was ik voorbereid na drie keer de newborn fase te hebben meegemaakt. Maar vier kinderen met andere noden die elk op hun manier aandacht vragen, dat is toch iets lastiger om op te lossen dan nachtvoedingen geven. Het evenwicht in huis was zoek. Chaos alom. 

Kortom, het was een pittige start van ons leven als gezin van zes. Er viel bloed (auwie tepelkloven), zweet (vooral bij mijn man die de drie jongens van hot naar her moest brengen) en tranen (bij minstens 5 van onze 6 gezinsleden). Gaandeweg ging het echter beter en beter. We vonden, te midden van de chaos, elkaar en de gezelligheid terug. De verhoudingen zijn verschoven en iedereen wende aan zijn nieuwe plek.

Het is een privilege om vier gezonde kinderen te hebben. Het is geweldig om ze te zien opgroeien. Het is alles wat ik ooit wilde hebben. Maar ik ga niet liegen. Het is ook ontzettend zwaar. Vier kinderen is chaos alom: veel was, veel gedoe, veel hobby's, veel slapeloze nachten, veel geld uitgeven aan eten, veel lawaai, veel drukte. Veel alles. Het stopt nooit. We zitten nooit stil. Op het werk stromen de mails onophoudelijk binnen. Thuis loopt de wasmand voortdurend over. We zijn bezig van 6u in de ochtend tot 22u 's avonds met ertussen nog de nachtvoedingen en occasionele nachtmerries.

Maar vier kinderen is ook vier keer die eerste mijlpalen meemaken en ze elke keer nog meer koesteren omdat je beseft hoe bijzonder het is. Ooh wat heb ik genoten van een laatste keer een babytijd bewust mee te maken. Genieten van de grote broers die zo liefdevol en zachtaardig zijn met baby zus. Ons huis is vol. Ons hart loopt over.

Vier kinderen dat is vierdubbele chaos maar ook vierdubbele gezelligheid. Ik zou het niet anders willen.

Bedankt aan mijn liefste man, mijn partner om hier samen met mij voor te gaan. Het is zwoegen, zo’n groot gezin. En tesamen klimmen we wel terug op onze roze wolk als we er even afdonderen, we hebben alleen af en toe een zetje nodig 🩷

Esther Gheyssens
Deze blog verschijnt ook op Gezelligechaos.