Aan de mama die twijfelt of ze wel klaar is voor twee kinderen onder de twee jaar

Je rouwt om de tijd waarin je je slechts over één baby hoefde te bekommeren – de tallozen luiers om te verversen, de slapeloze nachten en alle controles. Om de tijd die exclusief voor jullie tweetjes was. Nu bereid je je voor om ruimte te maken voor een andere baby, terwijl het kleintje in je armen amper de peuterleeftijd heeft bereikt. 

Je wordt overspoeld door een werverwind aan emoties – en je voelt je schuldig. 

Je voelt je schuldig omdat je het gevoel hebt dat je nauwelijks hebt kunnen genieten van je oudste terwijl die nog enig kind is. Schuldig omdat je het gevoel hebt dat je die exclusieve tijd met je baby onderbreekt – en je hebt geen idee hoe hij/zij zal reageren op een nieuwe baby. Schuldig omdat je geen idee hebt van de impact van een tweede kindje. 

Schuldig omdat je je klaarmaakt om het allemaal opnieuw te beleven, net nu je je weer een beetje jezelf begint te voelen en de mist van de eerste babymaanden lijkt op te trekken. Het begint weer allemaal opnieuw. De zwangerschap. De zorgen. De misselijkheid. De pure uitputting. En ergens weet je wel dat je sowieso van dit nieuwe wondertje zal houden, maar toch ben je niet zeker of dit wel het juiste moment is voor nog een baby. Ben je daar wel klaar voor? 

Je vraagt je af hoe je het zal klaarspelen, de combinatie van een pasgeboren baby en een kleintje dat nauwelijks een peuter is. Je vraagt je af of je wel genoeg hebt om aan hen allebei te geven. Genoeg tijd, genoeg aandacht, genoeg liefde. 

Je weet wel dat je alles zal geven wat je in je hebt om voor hen te zorgen, maar toch vraag je je af of je het wel goed genoeg zal doen met twee kinderen onder de twee. Het schuldgevoel sluipt binnen en neemt het over. Want terwijl je je voorbereidt op een andere baby, vraag je je af of je oudste iets ontneemt. Je vraagt je af of het wel eerlijk is dat hij/zij niet langer je volledige aandacht zal hebben. Je bent nu al minder beschikbaar omdat je zo ongelooflijk moe bent. 

Je probeert je voor te bereiden op het feit dat je mama wordt van twee kinderen onder de twee. Twee kinderen, met twee setjes handen, twee setjes voeten en twee setjes behoeften. Dat is eng, mooi en onvoorspelbaar tegelijk. 

Het enige waar je kan aan denken is hoe je een hulpeloos baby’tje in je armen zal houden, terwijl een peutertje ondertussen hunkert naar jouw aandacht. En hoe je nog vermoeider zal zijn dan voorheen. 

Ik zie hoe je jezelf afvraagt of je het kan. Of je goed genoeg zal zijn. Maar mama, je bent zoveel sterker dan je denkt. Je zal heel veel leren – en ook veel afleren. Maar vertrouw op je moederinstincten, die zullen je de juiste weg wijzen. Je kinderen zullen samen opgroeien. En alles zal verdubbelen: je geduld, je begrip en je liefde. 

Het lijkt nu misschien moeilijk, en het lijkt misschien alsof die wolk onzekerheid die boven je hangt nooit weg zal gaan. Maar het is niet omdat je je misschien niet klaar voelt, dat je niet de meest geweldige moeder zal zijn die je kinderen verdienen. 

Kop op, mama. We can do hard things! 

Vrij naar Motherly