“Je staat op ontploffen en moet toch nog even.” De verbijstering in mijn hoofd is groot. Vertraagt mijn reactievermogen. Ik zwijg even. Mompel dan bijna verontschuldigend dat buikjes nu eenmaal sneller groeien bij derde kindjes. Hij dramt niet verder door. Maar mijn hoofd maalt en herkauwt. Ik voel me gekwetst, beledigd, gebodyshamed.
Mijn hele leven lang wilde ik mama worden. Ik schreef het in elk vriendenboek dat in mijn boekentas mee naar huis ging. Toen ik op mijn dertigste verjaardag die diepste wens nog niet in vervulling had zien gaan, begroef ik me in de donsdekens en bleef de hele dag in bed. Het parcours naar kinderen was hobbelig, pijnlijk, frustrerend, contradictorisch eenzaam en lang. Het kostte me hoop en brak mijn hart. Ik belandde in de put, kroop er na een tijdje op eigen kracht uit en voelde dat ik verder kon en wou, sterker in mijn schoenen dan ooit.
Ik vond een maatje. Eentje met een volle knapzak, zoals ik, al was de inhoud anders. We vonden rust en liefde volgde. Net als kindje 1, kindje 2 en nu - aan de vooravond van mijn veertigste verjaardag - bijna kindje 3. Ik zal ook die verjaardag in bed blijven. Met een newborn op mijn arm. Mijn hartenwens. Mijn droom.
“Ben je zeker dat het er geen twee zijn?”
“Ik heb medelijden als ik naar je buik kijk.”
“Drie kinderen. Ben je zeker dat je dat wil?”
“Je komt goed bij, zeg.”
“Je wordt indrukwekkend omvangrijk.”
Het is een greepje uit het aanbod opmerkingen dat ik de laatste weken te slikken kreeg. Oh ja. Ik ben 34 weken zwanger. Ik kwam 7 kilo bij. Om mijn zwangerschap in cijfermatige feiten te vangen. En dan nu de kant die moeilijker te vatten is: ik ben fier op mijn mirakels. En ook op mijn lichaam dat ze vormt, voedt, beschermt, koestert. Dat is namelijk geen evidentie. Dat herinner ik me. Wat een zwanger lichaam doet is titanenwerk.
Dus, papa aan de schoolpoort, collega aan tafel, tante Dora, bijt op je tong, herkauw, denk aan die gierende hormonen en de marathon die de mama to be voor de boeg heeft. Doe niet aan pregshaming. Dan mag je wat mij betreft zelf ontploffen.
