Hoe ik me voel, nu ik opnieuw zwanger ben na een vroeggeboorte en pril zwangerschapsverlies

Ik krijg regelmatig de vraag hoe het nu met me gaat. 

Soms geef ik een sociaal wenselijk antwoord: "Goed, buiten de vermoeidheid en wat misselijkheid". Omdat ik anderen die moeilijk zwanger ra(a)k(t)en niet wil schofferen. Omdat ik prille zwangeren niet wil besmetten met mijn zorgen en angsten. Omdat ik het overwegend positieve beeld van zwanger zijn voor een ander niet wil bezoedelen. Omdat ik even geen ruimte heb om op te diepen hoe ik me er echt bij voel. 

Soms durf ik eerlijk toe te geven dat ik deze zwangerschap op zijn zachtst gezegd niet zorgeloos beleef. Opnieuw zwanger zijn, na een vroeggeboorte en een pril zwangerschapsverlies, veroorzaakt een wirwar van gevoelens en gedachten in mijn hoofd en lijf. Die met momenten in elkaar overlopen, mij dreigen te overspoelen of telkens weer komen bovendrijven. 

Zo voel ik me angstig en bezorgd, om wat er allemaal fout kan lopen. Irrationele gedachten brengen me regelmatig van de wijs (heb ik nu niet te hard geniesd?) en ik ben hyperwaakzaam voor mogelijke alarmsignalen van mijn lichaam (voelde ik nu net een pijnscheut in mijn buik?). 

Verder voel ik me blij en dankbaar, voor de positieve zwangerschapstest en geruststellende echo's, voor de nauwgezette opvolging door verschillende specialisten. 

Ik voel ook teleurstelling en kwaadheid, omdat het sowieso geen gemakkelijk traject zal zijn en het mijn lichaam is dat bij de vorige zwangerschap in zekere zin gefaald heeft.

Erover praten helpt me om dit kluwen van gedachten en gevoelens te ontwarren en verkleinen. Bedankt dus aan iedereen die de vraag stelt, al is mijn antwoord vaak wat minder roze-wolkerig dan ik zelf zou willen. 

Ik durf momenteel nog niet uitkijken naar de uitgerekende datum, maar leef voorzichtig van echo naar echo toe. Het zal een zwangerschap van vele kleine mijlpaaltjes en grote opluchting bij elke geruststellende controle zijn. Gelukkig ben ik goed omringd, zowel professioneel als privé. Bedankt voor het luisteren, geruststellen, (door)vragen, meeleven en de spreekwoordelijke schop onder mijn kont om mijn gepieker om te zetten in actie. <3

Deze blog verscheen eerder op JustJules.