Nee, ik heb geen dochter nodig

In die mate dat we het zelfs zielig beginnen te vinden als er na een aantal zonen/dochters nog eentje van hetzelfde geslacht bijkomt.

De Amerikaanse Morgan Starr kan ervan meespreken, en ze is stellig: "Nee, ik heb geen dochter 'nodig'!"

‘Je moet een dochter hebben!’

"Het gebeurde gisteren opnieuw. Ik stond in de winkel te wachten in de rij aan de kassa met mijn twee kleine jongens , toen een vriendelijke kassierster een gesprek probeerde aan te knopen met mijn zonen. Ze was eigenlijk heel lief, maar ze had duidelijk mijn heel grote buik opgemerkt en ze moest het toch vragen.

‘Jongens, gaat mama een babymeisje krijgen? Jullie twee zouden een zusje kunnen gebruiken!’

De jongens waren afgeleid door iets anders, zoals kleuters soms zijn, dus was ik gedwongen om te antwoorden voor hen.

‘Nee, opnieuw een jongen,’ zei ik met een lach op mijn gezicht.

Ze was duidelijk van streek: ‘Oh, nee. Je moet echt een dochter hebben. Iemand om te laten beschermen door de jongens. Er is niets beter dan een dochter!’

Ik keek opnieuw naar mijn twee jongens, die net achter mij stonden, terwijl ze elkaars hand vasthielden. De oudste boog naar beneden en zei iets liefs tegen zijn kleine broer. Waarschijnlijk herinnerde hij hem eraan om dicht bij mama te blijven, want dat was de opdracht die ik mijn oudste had gegeven: om ervoor te zorgen dat zijn broer bij hem (en mama) bleef.

Glimlachend ging ik weg, maar...

Ik wist niet hoe ik moest reageren tegen deze vreemde die het duidelijk goed bedoelde, dus glimlachte ik maar wat. Ze overhandigde me onze boodschappen, ik bedankte haar en wenste haar nog een fijne dag en zo gingen we terug naar huis.

Maar toen we de winkel verlieten, wou ik een miljoen andere dingen zeggen:

• ‘Alsof ik ook maar enige controle heb over het geslacht van mijn kinderen?’
• ‘Zeg je nu dat ik mijn bestelling incorrect heb geplaatst en dat de derde jongen een of ander misverstand is?’
• ‘Moet ik nog 16 keer opnieuw proberen tot ik een meisje krijg, want ik ben vrij zeker dat we er geen kunnen maken, zoals de realiteit blijkt'
• En ten laatste: ‘Ik wil zelfs geen meisje.’

En dat is de waarheid. Ik wil zelfs geen dochter.

Er was eens… het perfecte gezin

Er was een tijd dat ik het toch wou. Ik had altijd een beeld van mijn gezin voor ogen met een jongen en een meisje. Dat is het ‘perfecte plaatje’, nietwaar? Dat is hoe mijn eigen gezin was toen ik opgroeide en het was zeer fijn. Perfect zelfs, in mijn ogen.

Maar dat ging niet volgens plan, en na de echografie waarbij we het geslacht van ons tweede kindje te weten kwamen, was ik verrast. Ik had dromen dat de baby een meisje was. Ik had het gevoel dat het een meisje was. Maar de baby was, zonder twijfel, een JONGEN! Ik spendeerde ongeveer 10 minuten van mijn leven aan teleurgesteld zijn, maar toen realiseerde ik me hoe dom dat was, aangezien ik een gezonde baby ging krijgen. Het zou tof zijn om twee jongens te hebben, om mijn zoon een broer te geven.

Nadat hij geboren was, had ik altijd het gevoel alsof iemand ontbrak. Was het een gevoel dat we een meisje ontbraken? Nee, niet noodzakelijk, maar ik had nog altijd het idee in mijn hoofd dat we een meisje moesten hebben.

Miskraam

Dus probeerden we voor baby nummer 3. Toen we de baby verloren tijdens het tweede trimester, kwamen we te weten dat het een jongen was. Dat is wanneer de dingen voor mij veranderden.

Na de ongelooflijk moeilijke periode na mijn miskraam, realiseerde ik iets over kinderen krijgen. We kunnen proberen, we kunnen plannen en we kunnen hopen, maar eigenlijk heb je nergens controle over. Toen begreep ik hoe dankbaar ik was met mijn twee gezonde, gelukkige kleine jongens thuis. Ik realiseerde me dat er iemand ontbrak in ons gezin, maar het was niet noodzakelijk een dochter die ontbrak: het was een ander persoon.

En die persoon is mijn baby JONGEN die er over een paar weken zal zijn.

Ik ben graag een jongensmama!

In de voorbije jaren ben ik ervan gaan houden een jongensmama te zijn. Ik hou ervan hoe wild en speels ze zijn, hoe ze kunnen vallen en het gewoon van zich afschudden zonder zelfs met hun ogen te knipperen. Ik hou van hun interesses, hoe ze spelen met treinen, vrachtwagens en actiefiguren of als we naar buiten gaan en takken en stenen verzamelen.

Ik hou van hoe ze van hun mama houden, hun nummer 1-meisje, en op het einde van de dag ben ik de persoon die ze willen knuffelen. Zonen hebben is perfect in mijn ogen.