5502fi.jpg

Zwanger na vruchtbaarheidsbehandelingen: pijn en frustraties niet zomaar vergeten

4/10/2022
Mamabaas
Door Mamabaas

Hier zit ik dan, 38 weken zwanger. Het moment is bijna daar dat we eindelijk onze zoon of dochter mogen verwelkomen op deze wereld. Eindelijk! Bijna 2 jaar heeft het voor ons geduurd om zwanger te geraken, en ik besef maar al te goed dat wij daarmee nog bij de gelukkigen horen.

Moeilijk traject

Een jaar extreem onregelmatige cyclussen, daarna naar de gynaecoloog en de diagnose PCOS gekregen. Dan een traject van hormonenpillen, gecombineerd met spuiten en vooral heel veel echo’s. Het zeer pijnlijke doorspuiten van de eileiders toen er drie cyclussen later nog niks was gebeurd. Het gesprek na 6 cyclussen en de keuze om toch nog niet over te schakelen naar kunstmatige inseminatie, toch nog even iets 'natuurlijker'.

Nog eens drie cyclussen later (want geef toe, in die periode rekenen we allemaal per cyclus, niet per maand of week of…), halverwege de 9de cyclus, besloten we even een pauze te nemen. De druk op onszelf en op de relatie werd te groot, we gingen er stilaan onderdoor. En dan natuurlijk de grote verrassing: zwanger geworden in die laatste cyclus, YES!

Diepe impact

Natuurlijk waren we dolgelukkig, maar vooral voor mij waren die extreem frustrerende maanden daarvoor echt niet zomaar vergeten. Die hebben een diepe impact nagelaten, die ik tot op de dag van vandaag voel en waarschijnlijk nog wel even zal blijven voelen. Op die bijna 2 jaar zakte ik dieper en dieper weg. De hormonenbehandeling, de ontelbare afspraken in het ziekenhuis, de groeiende hoop die je gewoon niet kan tegenhouden tegen het einde van een cyclus, die dan weer de kop ingeslagen wordt elke keer als er geen tweede streepje verschijnt op de test.

Elke mislukte cyclus duurde het langer voor ik mezelf weer voldoende bij elkaar had geraapt om weer aan de volgende te beginnen. Dan te horen krijgen dat er mensen in jouw buurt zwanger geraken, soms wel heel dichtbij (in mijn geval mijn zus en beste vriendin), dat komt zo hard binnen. Ook de druk op je relatie die echt niet te onderschatten valt. Een hoopje ellende, dat is wat er van mij overbleef tegen het einde, daar stap je echt niet zomaar van vandaag op morgen uit, ook al is die grote droom eindelijk uitgekomen.

Irrationele angst

Elke echo weer had ik de irrationele angst dat er toch iets misgelopen zou zijn, dat we ons wonder toch kwijt zouden geraken. Nu nog heb ik schrik dat er iets mis zal blijken te zijn als ons kindje er binnen een paar weken eindelijk is. Ik word nog steeds onnoemelijk boos van de woorden “gewoon niet aan denken, dan lukt het vanzelf”. Of nu achteraf: “goh ja jullie hebben het moeilijk gehad, maar het is toch allemaal voorbij?”.

Af en toe voel ik me nog steeds oneerlijk behandeld door het universum als anderen wel vlot zwanger geraken. Soms doet het me ook nog een beetje pijn dat ik niet heb kunnen zorgen voor het eerste kleinkind, want dat heeft mijn zus al gedaan, terwijl ik er al langer mee bezig was. Het ziet er allemaal zo stom uit als ik het neerschrijf…

Ik vergeet het niet zomaar

En dan nog de grootste angst van allemaal: wat gaan we moeten doorstaan voor een tweede kindje? Mijn vriend en ik dromen beiden van een groot gezin, een kind of vier liefst. Gaan we elke keer dat hele traject door moeten? Gaan we dat wel kunnen? Ik probeer me nu te focussen op deze baby, dit wonder dat er binnenkort is, maar in mijn achterhoofd blijft er toch die zeurende bezorgdheid: ga ik weer zo diep zakken?

Dus ja, we zijn dolgelukkig dat we een zoon of dochter verwachten, maar nee, de vruchtbaarheidsbehandelingen en de frustraties en pijn die daarmee gepaard gingen, zijn we echt nog niet vergeten ...

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes