1 september. De dag waarop ons hart opnieuw brak. De avond ervoor werd er al stilzwijgend gezegd hoe moeilijk die dag zou worden. Een extra verhaaltje en knuffel aan je zusjes voor het slapen gaan.
Op die dag zou je drie jaar geworden zijn en dus ook starten op school. We vertelden je ‘s morgens hoe graag we jou aan de schoolpoort hadden afgezet en hoe we naar dit moment hadden toegeleefd.
We zochten steun bij vrienden en familie. Maar jouw verlies bleek voor hen in het verleden te liggen. Letterlijk.
"Ben je daar nu nog mee bezig?"
Dit doet zoveel pijn … We weten dat we niet alleen zijn met deze pijn. Maar terwijl ouders hun kind met tranen afzetten aan de schoolpoort ... zitten wij met tranen thuis.
Onze kleine baby, we houden ons sterk voor jouw zussen. Maar niet elke dag is even makkelijk. We denken nog aan elke dag aan jou, ook al is het drie jaar geleden!!!
