10 dingen die wij vanzelfsprekend vinden, maar die dat voor gezinnen in Gaza niet zijn

Want op een paar duizend kilometer van hier zijn er ouders, net als wij, die géén gewone ochtend meer kennen.

In Gaza proberen mama’s hun kinderen veilig te houden terwijl het dak boven hun hoofd verdwijnt. Papa’s zoeken water. Of eten. Of een plek waar ze even kunnen ademen.

En ik wil daar niet van wegkijken.
Niet om me schuldig te voelen.
Maar om gewoon even stil te staan.
Bij wat wij zó normaal vinden, en wat dat voor anderen allang niet meer is.

 1. Een dak dat blijft staan

Hier mopperen we over die lekkende dakgoot of het feit dat de verbouwingen maar blijven duren.
In Gaza is het al een geluk als er nog een huis staat om naar terug te keren.

 2. Water uit de kraan

Wij zeggen zonder nadenken: "Ga je handen wassen."
Daar is stromend water een wonder. Drinkbaar water? Nog zeldzamer.

 3. Naar school kunnen

Bij ons draait het soms om wie naast wie mag zitten in de kring.
In Gaza zijn scholen kapot, of dienen ze als opvang. Les geven? Niet vanzelfsprekend.

 4. Slapen in stilte

Mijn kinderen vallen in slaap met een verhaaltje.
In Gaza is de stilte breekbaar, want niemand weet wanneer het volgende geluid geen stilte meer zal zijn.

 5. Een dokter bellen

"Even bellen naar de huisarts" is hier kinderspel.
In Gaza zijn ziekenhuizen vol, of weg. Medicatie is op. Verzorging? Een luxe.

 6. Denken aan later

Hier hebben we gesprekken over hobby’s, toekomstplannen, pubers met dromen.
Daar gaat het over: is er een morgen? En als die er is – hoe dan?

 7. Spelen zonder schrik

Onze kinderen bouwen kampen in de zetel.
Daar leren kinderen wat ze moeten doen als de sirenes loeien.

 8. De stroom doet het

Wij laden tablets op, vergeten de stekker, vinden dat irritant.
In Gaza is elektriciteit soms maar een paar uur per dag beschikbaar. Als het meezit.

 9. Oma bezoeken

Bij ons springen we in de auto en zijn we er op een kwartiertje.
In Gaza kunnen families elkaar soms maanden niet zien. Of erger: nooit meer.

 10. Ademruimte

Letterlijk én figuurlijk.
Een wandeling in het bos. Een koffie op een bankje.
In Gaza zijn er ouders die alleen nog ademen om hun kinderen op de been te houden.

En nu?

Ik weet het. Dit is heavy.
En nee, we kunnen het leed daar niet zomaar oplossen.
Maar we kunnen wél iets doen.

Save the Children is een organisatie die al jaren ter plekke kinderen en gezinnen helpt. Ze brengen voedsel, water, hulpgoederen. Maar ook hoop.
En daar kunnen wij bij helpen.

Via deze link kan je doneren.
Een klein bedrag. Een groot verschil.

We hoeven de wereld niet alleen te redden.
Maar als ouders kunnen we wél iets betekenen voor andere ouders.
Van hart tot hart. Van gezin tot gezin.