Aan de mama die geniet van het moederschap – maar die haar vrijheid soms ook mist
Het moederschap is een serieuze uitdaging. Sommige dagen zijn je kinderen wakker om 5u45 en heb je echt geen idee hoe je de dag gaat overleven. En je weet het wel, ‘de dagen gaan langzaam maar de jaren vliegen voorbij’ en zo van die dingen, maar verdorie, wat ben je moe… (Koffie, please!)
En dan zijn er dagen waarop je kinderen slapen tot 8u30. Dagen waarop je de kans krijgt om in alle rust en stilte van je kop koffie te genieten, e-mails te beantwoorden en een douche te nemen. Dan sta je volledig paraat om aan je dag te beginnen, helemaal in overwinningsmodus en met een positieve instelling, want je bent de allerbeste mama ooit. En je hebt al drie koffies gehad, gewoon, omdat je er de tijd voor had.
Het moederschap, dat zijn de ups én de downs.
Het moederschaps, dat zijn zowel de ups als de downs. Het is je schuldig voelen, om je een minuut later onoverwinnelijk te voelen. Het is doodmoe zijn, en toch ergens de energie vandaan halen om te glimlachen en je door de dag te sleuren.
En weet je wat? Het is oké, om te verlangen naar de dag waarop een rustige en vredige douche de norm is, in plaats van de badkamer vol speelgoedjes te moeten leggen om je kleintje bezig te houden, of in plaats van je 8 minuten lang zorgen te moeten staan maken dat je per ongeluk de schaar hebt laten liggen en je driejarige nu waarschijnlijk een nieuw kapsel heeft omdat je het aangedurfd hebt ook nog je benen te scheren.
En het is oké (en een beetje vervelend, dat ook wel) om je kind te horen huilen wanneer je in de douche staat, ook al is je kind in werkelijkheid aan het slapen of is het zelfs niet thuis. Dat zal waarschijnlijk nog wel een tijdje zo blijven.
Het is oké om te dromen over leuke outfits en dagelijkse make-up – om dan gewoon weer je joggingbroek uit de kast te halen.
Het is oké om wanhopig te verlangen naar de dag dat het gejammer en gejengel ophoudt – maar tegelijk te beseffen dat je het gevoel dat je kinderen je nodig hebben enorm zal missen.
Het is oké om soms je ogen te sluiten zodat je de rommel niet ziet. En het is ook oké om soms wel de tijd te nemen om op te ruimen, te stofzuigen en de vaatwasser te legen terwijl de kinderen zichzelf bezighouden. Soms moet je dat nu eenmaal doen, en die kinderen kunnen heus wel eventjes alleen spelen. Een opgeruimd huis zorgt voor een opgeruimde geest, weet je wel.
Het is oké om op dit moment bij je kinderen te willen zijn maar tegelijk ook op een strand te willen zitten zónder je kinderen, en het ene moment mojito’s te slurpen en het andere moment radslagen te doen in het zand en vrolijk te roepen “Ik ben vrij! Ik ben vrij!”
Het is oké om een feestje te willen bouwen als het bijna bedtijd is voor de kindjes, maar om ook een beetje verdrietig te zijn als je eens niet thuis bent en je geen verhaaltje hebt kunnen voorlezen en geen slaapwelkusje hebt kunnen geven.
Het is oké om de vrouw te missen die je was voor je mama werd. Om de onafhankelijkheid te missen die je toen zo vanzelfsprekend vond. Maar om tegelijk oprecht niet te weten wie je zou zijn zonder je kinderen, of wat je zou doen zonder hen.
Het is oké om een persoon te zijn – een vrouw – én een mama.
Het is oké om een persoon te zijn, een vrouw, én ook een mama te zijn. En al die andere dingen. Het is oké om verschillende hoedjes op te hebben, en vaak zelfs tegelijk.
Het is oké om dromen en doelstellingen te hebben voor je gezin en je kinderen. En om dromen en doelstellingen te hebben puur voor jezelf.
Het is oké om moe te zijn of je als een uitgewrongen dweil te voelen. Het moment waarop je kind je hand vastneemt en zegt “Mama, jij bent de liefste mama van de wereld!” dan weet je dat het allemaal oké is. Dat het allemaal goedkomt. En die momenten zullen er telkens opnieuw voor zorgen dat we dat niet vergeten.
Vrij naar Motherly
