Soms wordt het me allemaal te veel (en wat later niet meer)

Dan sta je in de Ikea. Had je zin in een rustig dagje uit. En eindig je met een knorrige babybroer, een grote broer met een vuile broek en mama met een met-koek-besmeurd kleedje.

Of merk je, eens op het werk, dat je kleedje vol vlekken hangt (koek en andere niet identificeerbare zaken). Dan heb ik er soms even genoeg van. En heb ik nood aan een klaag(m)uurtje.

Ik wil gewoon nog eens...

Dan wil ik ook terug eens nette kleren. Even geen vuile broeken of pampers meer. Eens rustig, alleen naar het toilet gaan. Of uit eten gaan zonder "Zijn de frietjes nu klaar? Maar ik heb zooo honger".

Dan wil ik nog eens kunnen shoppen zonder grote broer die plots het gordijntje van je pashokje wegtrekt (of erger nog: bij iemand in het pashokje rent).

Of eens gewoon kunnen vertrekken zonder ons halve huis te moeten meesleuren of bang te zijn dat we een tut of knuffel vergeten.

Of s' avonds na een lange werkdag thuiskomen en me gewoon in de zetel ploffen, zonder nog iets te doen.

Een douche nemen zonder dat iemand de deur van de badkamer open gooit om je te vertellen over monsters in de slaapkamer.

In een boekje lezen terwijl niemand vraagt bij iedere foto 'En wie is dat, mama?'.