Parttime mama
Met mijn ex heb ik een zeer slecht contact. Ik had het liever anders gezien. Heb ook jaren geprobeerd om dit te verbeteren. Maar helaas werkte niets. Daar heb ik mij bij moeten neerleggen. Door deze weinige en slechte communicatie weet ik niets van mijn zoon in de week dat hij bij zijn papa is. Zoals: Hoe het gaat op school, of hij naar de opvang gaat tijdens de schoolvakantie, of hij misschien een paar dagen op vakantie gaat met zijn papa enz.
Daarnaast moet ik ook dingen missen, kan ik niet alles regelen voor hem, zie ik hem binnenkomen en denk ik: kan het dat hij weeral gegroeid is op die week tijd?! Dat geeft mij dan het gevoel dat ik ‘maar’ part-time mama ben van hem. Een verschrikkelijk gevoel is het! Want hij is mijn kind. Mijn hartje. Mijn lieve schat.
Ik weet diep vanbinnen dat ik niet echt parttime mama ben. Want in de week dat hij niet bij mij is denk ik steeds aan hem, haal ik bv een nieuwe leuke T-shirt voor hem (want hij groeit als kool), koop ik in de supermarkt dingen waarvan ik weet dat hij ze lekker zal vinden. In mijn hoofd en hart is hij constant bij mij. Dat maakt mij ‘fulltime’ mama.
Ik weet het langs de ene kant wel hoor, maar het voelt soms anders. Dus als dat parttime gevoel mij overvalt weet ik dat het weer het moment is om los te laten. Loslaten dat hij niet constant bij mij kan zijn. Mijn kind heeft het goed, hij is gezond en is gelukkig. Ik ben ook gelukkig. Zijn pluspapa en ik zorgen voor een goede warme thuis. Daar trek ik mij aan op en daar zie ik telkens naar uit ... Binnen zoveel dagen is mijn prachtig gezin weer compleet! ❤️
