Aan de mama met een peuter en een baby

De kans is groot dat je het gevoel hebt dat je de hele tijd moet jongleren om alles onder controle te houden. Maar van buitenaf ziet het eruit alsof je het allemaal elegant en vol geduld doet. Je bent moe, ik weet het. Uitgeput eigenlijk. Maar tussen die uitputting door heb je de energie gevonden om heel bewust je kindjes lief te hebben. Dat lukt je, omdat je fantastisch bent en omdat de liefde die je voor hen voelt zo diep zit dat je alles zou geven opdat ze die liefde zouden voelen.

Je liefde voor hen valt niet te omschrijven. Het komt in de vorm van de ene pamperwisselna de andere. De tranen staan in je ogen als je afwisselt tussen je baby en je peuter, en je je afvraagt waar de tijd in godsnaam heen is gevlogen omdat je je plots realiseert hoe GROOT die oudste geworden is. Dus neem je die nog eens extra goed vast, omdat je weet hoe gezegend je bent en hoe vluchtig de tijd is.

Baby voeden en peuter entertainen

Dat sentimentele moment wordt onderbroken door een baby die klaar is om te eten, en een peuter die drama maakt omdat er een speelgoedje onder de zetel is verdwenen. Je redt het speelgoedje en zorgt voor een activiteit die je peuter lang genoeg kan entertainen zodat je een semi-rustige voeding kan geven zonder dat die peuter aan de fragiele armpjes of beentjes van je baby begint te trekken. Je zet je neer en haalt diep adem, terwijl je toch een beetje trots bent omdat je dit zo vlotjes hebt afgehandeld. Je doet het! Dit wordt je nieuwe ‘normaal’.

Na vijf minuten van rust beslist je peuter om op ontdekking te gaan in huis. Hij/zij gaat naar een andere kamer en roept om je hulp. Je springt op, met je baby in je armen, en gaat kijken wat hij/zij aan het uitsteken is. Je beseft dat de dagen van de rustige voedingen waarbij je verliefd in de ogen van je baby zat te kijken ver achter je liggen. Deze keer word je een pro in ‘voedingen onderweg’.

Over voeding gesproken, je beseft dat je zelf ook honger hebt. Voor meer dan één kindje zorgen is geen lachertje. Er blijft weinig tijd over om iets in je mond te steken of om koffie te drinken. Je neemt wat je kan krijgen, en ook al heb je al iets te veel genoten van al die lekkere dessertjes die je vrienden en familie hebben meegebracht, je ligt er niet van wakker. Want deze dagen heb je belangrijkere prioriteiten dan calorieën te tellen.

Naar de winkel gaan wordt een uitdaging

Dag na dag wordt je zelfvertrouwen groter. Op een dag ga je naar de supermarkt, vergezeld door je twee kinderen. Je voedt de baby voordat jullie vertrekken, wat betekent dat je nog een tweetal uur de tijd hebt voordat je baby opnieuw honger krijgt. Ik denk aan jou, lieve mama, als je je auto in de buurt van de winkelkarretjes parkeert en je afvraagt hoe je die twee kindjes veilig en wel in de winkel krijgt. Je plaatst het babyzitje voorzichtig in de winkelkar en promoveert de peuter tot jouw assistent. Ik zie je racen door de verschillende gangen, met die angstige blik in je ogen, omdat je weet dat er elk moment chaos kan uitbreken. Ik zie je aan de kassa, terwijl je rustig probeert te blijven als je peuter een driftbui krijgt en je baby begint te huilen. Maar uiteindelijk overleef je het – al zou je nu wel wat Starbucks-therapie kunnen gebruiken.