Dat ik soms de tijd even op pauze zou willen zetten

Ik kan zelfs niet beginnen opnoemen hoe vaak ik de tijd al even op pauze heb willen zetten. Bij het opsnuiven van dat heerlijke geurtje toen ze kleine baby’s waren. Bij het voelen van die kleine lijfjes die perfect op mijn borst pasten. Bij hun eerste glimlach, hun eerste schaterlach. Onze eerst kerst samen. Onze eerste vakantie. Bij al die ontelbare wondermooie momenten. 

Als je een eerste kindje krijgt, dan lijkt het wel alsof iedereen rondom je in koor roept “Geniet van elke seconde, het gaat zo snel voorbij!” Ouders en grootouders die uit eigen ervaring weten dat je één keer knippert met je ogen en dat je kinderen alwéér gegroeid zijn. Ik denk zelfs dat ik het ondertussen zelf al een paar keer gezegd heb. En we hebben allemaal gelijk, het gaat ontzettend snel. 

Maar hoe bitterzoet het ook voelt, door mijn kinderen te zien groeien en te zien veranderen, word ik er dagelijks aan herinnerd hoe ongelooflijk gelukkig ik ben dat ik hen heb. Hoe graag we het ook zouden willen, we kunnen de tijd niet stopzetten. En eerlijk? Het is nooit de bedoeling geweest dat ze alleen maar in mijn armen zouden blijven. 

Ik zal me voor altijd herinneren hoe het voelde toen ze, veilig in mijn armen, de wereld rond hen begonnen te ontdekken. Maar het was altijd al de bedoeling dat ze ook zouden stappen, zouden rennen, op ontdekking zouden gaan. Dat ze zouden onderzoeken, voelen, zien.

Ik zal altijd klaarstaan en mijn hand naar hen uitsteken, maar een mama moet ook weten wanneer het nodig is om haar kleintjes los te laten. En het is nooit de bedoeling geweest dat ik hun hele wereld was (en bleef). 

Ik moet toegeven dat het me pijn doet om dat te beseffen, want ik geniet enorm van deze tijd waarin ze nog zo klein zijn. We hebben een speciale band samen, en die begon al tijdens de negen maanden dat ze in mijn buik groeiden. Ik hoop dat niets die band kapot krijgt, ook niet het verstrijken van de tijd. 

Maar hun wereld zal steeds groter worden. Het zal niet altijd wij tweetjes zijn (of wij vieren, met hun papa en hun broer erbij). En dat is goed. Want ik wens hen prachtige vriendschappen toe, en later ook liefjes bij wie ze zich goed voelen. Ik hoop dat ze de prachtigste plekken op de wereld zullen zien en dat ze heel veel mensen leren kennen met verschillende achtergronden. Het is nooit de bedoeling geweest dat ik hun enige stem was. 

Ik zal mijn kleintjes beschermen en voor hen vechten, mijn leven lang. En ik mag nu dan wel hun stem vertegenwoordigen, het is mijn verantwoordelijkheid om hen zélf een krachtige stem te geven. Ik hoop dat ze die zullen gebruiken voor dingen waar ze in geloven. Ik hoop dat ze de moed zullen vinden om hun stem te laten gelden als dat nodig is, en de wijsheid om te weten wanneer ze moeten zwijgen en luisteren. 

Het is altijd de bedoeling geweest dat ik gewoon hun mama was. Dat zij kunnen groeien en bloeien, dromen en verlangen, graag zien en ontdekken. En ja, de tijd vliegt voorbij. Sneller dan ik ooit had kunnen vermoeden. Maar het alternatief is iets waar ik niet eens over wil nadenken. 

Het is een privilege dat we aan den lijve mogen ondervinden hoe snel de tijd voorbij gaat, zelfs als we nauwelijks kunnen bevatten hóe snel. Er zijn moeders, en vrouwen die niets liever zouden willen dan moeder te zijn, die er alleen maar van kunnen dromen om hun baby’s te zien groeien en veranderen. Wij hebben het geluk dat we dit samen kunnen en mogen ervaren. En dat houd ik voor ogen wanneer ik nog maar eens een pijnlijke steek voel als er weer fase voorbij is, als er weer een mijlpaal gepasseerd is. 

Op een dag zullen ze in de spiegel kijken en hun eerste grijze haren ontdekken, of de eerste rimpels rond hun ogen. Ik hoop dat ze dan beseffen hoeveel geluk ze hebben, want dat zijn net de tekens dat ze hebben gelééfd. En dat is niet iedereen gegund. 

Op een dag zullen ze afscheid moeten nemen van mensen die ze doodgraag ziet. Ik hoop dat ze dan beseffen hoe mooi het is dat ze iemand zo graag hebben gezien dat het pijn deed. Ik hoop dat ze zullen inzien dat ze geluk hadden. 

Tijd mag dan wel een dief zijn, het is ook een prachtig geschenk. En het mooiste geschenk in mijn leven is de tijd die ik met hen mag doorbrengen. 

Bron: Mother.ly