Dat ze op een ander flinker zijn, meneer!

Als ik de kinderen bij iemand anders laat, dan hoop ik toch altijd dat ze beleefd en flink zijn. Niet dat het onhandelbare kindertjes zijn als ze bij ons zijn, maar er is al eens discussie over wat er in hun bord ligt, wanneer ze mogen tv kijken, het ‘samen spelen, samen delen’ principe en nog zo van de zaken. Maar als ik ze dan ga ophalen, dan lijken mijn meisjes de grootste engeltjes te zijn die er rondlopen! Want:

• Ze kunnen plots wel hun korstjes van de boterhammen opeten.
   
• Ze kunnen wel zelf stappen, zelfs als ze moe zijn. Nee hoor, ze willen zelfs niet op de schouders zitten.
   
• Ze kunnen wel flink speelgoed delen met andere kindjes op een verjaardagsfeestje.
   
• Ze eten wel sla. Bah, dat was toch een vieze groente volgens jullie?
   
• Ze poetsen flink hun tanden, gaan naar toilet en doen hun pyjama aan in een recordtempo. Geen excuses zoals ‘ik wil nog drinken’, ‘mijn beer ligt nog beneden’, ‘ik wil een andere pyjama!’
   
• Ze slapen wel flink door ’s nachts, want ja, op een ander zitten er geen monsters onder het bed he ;).
   
• Ze blijven wel flink in de winkelkar zitten en lachen naar iedereen. Geen klim en klauter toestanden zoals ze bij de mama doen.
   
• Ze slagen erin om een dagje geen drama te maken en traantjes te laten. Dat bestaat dus echt?!