Ik weet eigenlijk niet of dat echt een ding is, eindeschooljaarsvermoeidheid, of dat het gewoon in mijn hoofd zit. Het is in elk geval een jaarlijks terugkerend fenomeen hier, dat we allemaal snakken naar vakantie en wat meer rust. Of ligt het aan ons?
Ik merk het in elk geval aan de kinderen. Ze zijn vermoeid, en daardoor ook vaak vermoeiend. Ze raken moeilijk hun bed uit ’s morgens (enfin, toch op schooldagen), kunnen niets van elkaar verdragen ... Het is duidelijk dat het mooi geweest is en dat ze even op adem moeten komen.
Tegelijk stuiteren ze vaak van enthousiasme, want in die laatste schoolweken staat er nog heel wat op het programma. Schoolreis hier, sportdag daar, schoolfeest hier, toonmoment van hun hobby daar … Waardoor ze een beetje uit hun ritme zijn (en ’s avonds niet in slaap raken omdat ze zo enthousiast zijn – en ze dus nog vermoeider worden).
En ik merk het aan mezelf. Het lijkt altijd alsof er in juni nog zóveel moet gebeuren. Staat de vakantieplanning wel op punt? Is alles geregeld voor ons verlof? Oh ja, ik mag niet vergeten dat ze dan op schoolreis gaan, wat moesten ze nu weer allemaal bij hebben? Aha, en niet vergeten dat ze al ingeschreven moeten worden op hun hobby’s, anders is er misschien geen plaats meer. Juist, mijn zomerkindjes moeten in juni nog trakteren in klas. En hadden we al een afscheidscadeautje bedacht voor de juffen? Verdorie, nu is mijn planning helemaal af en blijkt dat de school op 30 juni al uit is om 10u – hoe krijg ik dat nu weer geregeld?! En zo gaat het maar door.
Er staan heel wat leuke dingen op de agenda in die laatste maand van het schooljaar hoor, maar het is gewoon een beetje veel. Dus snakken we collectief naar een beetje rust. En ik weet het wel, tegen augustus zullen we waarschijnlijk terug verlangen naar de routine en regelmaat. Zijn we het entertainen misschien beu. Maar op dit moment is het idee even wat minder volgens de klok te leven toch heel aanlokkelijk.
Niet dat we hier twee maanden vakantie hebben met z’n allen, helaas, maar er is toch een wezenlijk verschil. Zelfs als we zelf aan het werken zijn, is er toch een beetje vakantiesfeer. Bij een kampje is het start-uur wat minder strikt, bijvoorbeeld. Er zijn geen hobby’s, en dus mag Taxi Mama op stal blijven. Er zijn minder moetjes en meer magjes. Er is met tijd met elkaar. En met een beetje geluk is er veel zon.
We zijn er dus helemaal klaar voor, laat die vakantie maar komen. Het gejaagde tempo mag even naar beneden. Even op adem komen, de batterijtjes opladen en al die todo-lijstjes overboord gooien.
