5643fi.jpg

Het moederschap: zo anders dan ik me ooit had kunnen voorstellen, maar ook zo mooi

29/08/2022

“Collega’s, voor ik vertrek nog even dit: ik word echt nooit een mama die elke 5 minuten een foto van haar kindje toont.” “Na 6 weken zal hij al wel naar zijn eigen kamer kunnen, en onze wekelijkse date night blijft heilig. Heb ik toch wel even onderschat.” “Ik moet toch zoveel vrije tijd gehad hebben pre-baby…wat deed ik toen toch om mijn dag te vullen?”

“Eerlijk? Sinds de bevalling valt het me soms zwaar om een interessant en samenhangend gesprek van langer dan 3 minuten te voeren. Het lijkt alsof ik continu een alert heb staan: waar is ze? Wat doet ze? Heeft ze iets nodig? Wie is erbij? Is ze ok? Zo vermoeiend, maar wil ik het wel anders?”

“Ik had echt nooit gedacht dat mama-zijn zo leuk kon zijn; ik kan uren genieten door naar hem te staren.”

Het moederschap: het is allemaal anders

Na een leuke lunch date met collega’s N, L en C – allemaal nieuwe en terecht fiere mama’s – blijkt dat ‘het’ toch écht wel allemaal anders is. Met ‘het’ bedoel ik dan ‘het moederschap’, ‘het mama worden’, ‘het leven na de zwangerschap’,… Het lijkt alsof je gekatapulteerd wordt naar een nieuw universum, een nieuwe groep waarin je wordt opgenomen – ‘de mama’s.'

Dames op straat spreken je spontaan aan en werpen een nieuwsgierige blik in de koets. Vertroetelde puppy-blikken worden geworpen wanneer we fruitpap geven in de koffiebar. Man en kind in een zetel in de paskamer van een winkel achterlaten blijkt hetzelfde effect te hebben op de gemiddelde winkelende vrouw als de talloze pakjes op de ochtend van Sinterklaas hebben op de nieuwsgierige kinderen.

Maar vooral…mensen zijn ook gewoon een stuk vriendelijker. Al maak ik me de bedenking dat dit misschien nog zal veranderen eens dochterlief 3 jaar is en haar – helaas? Neen, gelukkig! – van mama geërfde sterke karakter moedwillig ten toon spreidt in het midden van de supermarkt. Om maar te zeggen: ‘het’ is in al zijn facetten zo anders dan je je ooit – prebaby – had kunnen voorstellen. 

Aanpassing

Maar 'het' betekent ook 'het leven in een gezin dat vanaf nu meer dan 2 personen telt'. En het is een aanpassing. Op sommige momenten een hele kleine, op andere momenten een iets grotere. Zo konden wij met onze 8 weken oude baby perfect iets gaan drinken in een wijnbar – geen kat die wist dat er een baby aanwezig was (al besef ik wel dat we hier goed zijn weggekomen; niet iedereen heeft een rustige baby die houdt van slapen met een portie achtergrondlawaai).

Anderzijds is de voorheen onverdeelde aandacht die manlief toekwam nu onverbiddelijk gedeeld. Ik hou ervan te denken dat dit 50/50 is, maar als ik heel eerlijk ben, dan eindigen we eerder ergens rond 65/35 – in het voordeel van de baby.

Zo mooi zo anders

Wil dit zeggen dat de liefde ineens minder is? Neen, absoluut niet. Ik zag en zie mijn man nog steeds heel graag. Alleen is er intussen een wezentje bijgekomen, een klein fijn afhankelijk meisje, steeds aanwezig maar intussen zeker ook al onmisbaar in onzer beider levens. En zij heeft mij nu eenmaal harder nodig dan hij. 

Dus ja: onze liefde is anders: date nights hebben we nu maandelijks in plaats van wekelijks, conversaties gaan sneller over haar dan over ons en soms zijn we zo blij dat we de dag zijn doorgekomen dat we doodop op de bank in slaap sukkelen om 21h30. Anderzijds kijken we elkaar ook vaker aan met de boodschap: “wat zijn wij een top-team met een top-kind; het mooiste wat we samen ooit verwezenlijkt hebben”. En net die momenten zorgen ervoor dat 'het' zo mooi zo anders is!  

 

Chloë