Als ik rond mij kijk of door sociale media scroll, dan lijkt het soms alsof het bij iedereen allemaal vanzelf gaat. En ik wéét ergens wel dat het plaatje heus niet zo perfect is zoals we het voorgeschoteld krijgen op die sociale media, maar toch zorgt het vaak voor een zweempje onzekerheid.
Ik zie zóveel mensen die reizen dat het een lieve lust is. Een skireisje hier, een citytrip daar, een winters tripje naar de zon en als kers op de taart jaarlijks een exotische reis naar Zuid-Afrika, Mexico, Australië of Bali. Ik reis zelf enorm graag, en gun iedereen de mooiste reizen. Maar ik vraag me oprecht af: hoe dan?
Wij mogen écht niet klagen. We gaan jaarlijks op vakantie – al doen we dat heel prijsbewust. We gaan op reis met de auto, want vliegen is vaak al een (te) grote hap uit het budget. We zoeken een goedkoop huisje om te huren (en dat is niet altijd evident!), want een all-in resort is onbetaalbaar. We gaan op reis weleens uit eten, maar koken ook vaak zelf ons potje. Zo proberen we het toch betaalbaar te houden allemaal.
Ondertussen droom ik van een verre reis met ons gezin. De plannen worden al iets concreter (zei ik al dat we echt geprivilegieerd zijn?), maar eerst zullen we nog een paar jaar moeten sparen. Met veel plezier trouwens, want dat heb ik er echt wel voor over om zo’n reis te maken met ons gezin. Maar met vier op vakantie naar een exotische bestemming, dat kunnen wij niet zómaar. Laat staan élk jaar. En dat lijkt me ook niet abnormaal.
Maar als ik dan weer van een gezin (in mijn omgeving of op sociale media) hoor dat ze in de krokusvakantie gaan skiën, in de zomer twee weken naar Ibiza gaan en het jaar afsluiten in Thailand met ergens tussendoor nog een weekendje Rome of Sevilla, dan moet ik toch even slikken. En dan vraag ik me af: pakken wij het dan zo verkeerd aan?
Want het is niet zo dat we een spaarrekening hebben waarvan we jaarlijks zomaar het geld voor zo’n verre reis kunnen afhalen en dan nog voldoende overhouden voor onverwachte tegenvallers. En het is niet zo dat we elk jaar genoeg aan de kant kunnen zetten om zulke reizen te financieren. Er zijn al zoveel dingen waar we een budget voor moeten voorzien: inschrijvingsgeld voor de hobby’s van de kinderen, kampen, jassen en schoenen, onroerende voorheffing, het onderhoud van de auto, enzoverder enzovoort. Bovendien willen we toch ook nog een potje overhouden voor noodgevallen. En sommige maanden zijn we al blij als we het einde van de maand halen, eerlijk gezegd.
Begrijp me niet verkeerd, ik wil niemand een slecht gevoel bezorgen of het idee dat ze zich moeten verantwoorden voor hun reizen. Geniet er vooral 100% van, zou ik zeggen. Maar ik zou liegen als ik zou beweren dat het me niet een tikkeltje onzeker maakt.
Het gaat trouwens niet alleen over dat reizen. Hetzelfde gevoel overvalt me als het gaat over huizen. Nogmaals: wij hebben ons eigen huis, en ik ben me heel bewust van de luxepositie waar we dus in zitten. Maar wij wonen in een rijwoning met een klein tuintje – weliswaar in de rand van één van de duurste steden van het land. En als ik dan weer prachtige plaatjes zie voorbij komen van ruime, mooi ingerichte huizen met (in mijn ogen) gigantische tuinen, dan overvalt het me ook weleens: wij doen wellicht iets verkeerd, want als ik de prijzen zie voor die huizen dan val ik bijna omver.
Onze zetel is dringend aan vernieuwing toe. De keukenwand moet nog betegeld worden. We hebben een nieuwe voordeur nodig. Maar dat zijn allemaal projectjes waar een (vaak stevig) prijskaartje aan vastzit. Dus moeten er keuzes gemaakt worden in deze dure tijden – ten koste van die verre reis of dat grotere huis. En dan durf ik nog niet eens te denken aan het moment waarop we een nieuwe auto nodig hebben of andere grote kosten hebben.
Hoe doen die andere ouders dat toch allemaal? Dure uitstapjes, de nieuwste gsm, een elektrische auto voor de deur, regelmatig op restaurant … Slik.
Wellicht zijn wij niet de enigen – maar soms lijkt het wel zo. En dan hebben wij niet eens echt te klagen op financieel vlak. Ik wil niet weten hoe het moet voelen voor wie het écht krap is …