“Dat is een echte moederkloek.” Het klonk haast verwijtend als ik dit hoorde vertellen over iemand. Een moederkloek die haar kinderen graag dichtbij heeft en ze mist als ze niet bij haar zijn. Zo’n moeder zou ik niet worden. Ik zou er zijn voor mijn kinderen, maar gelukkig waren er crèche, school en opvang zodat ik ook nog voluit voor die carrière en een sociaal leven kon gaan. Eens een weekendje of zelfs een weekje zonder kinderen, dat zou geen probleem vormen voor mij. Maar zes jaar en drie kinderen later moet ik bekennen dat ik zelf ook een moederkloek blijk te zijn.
Toen ik drie maanden na de geboorte van mijn kinderen terug aan het werk ging, haastte ik mij om mijn baby op te halen van de crèche. Wat miste ik mijn baby. Na 24/24 samen zijn, werd er plots van mij verwacht dat ik terug vijf dagen ging werken. Sociale activiteiten konden me gestolen worden. ’s Avonds en in het weekend wilde ik graag bij mijn baby zijn.
Toen mijn baby 8 maanden oud was, werd er verwacht dat ik met het werk op tweedaagse ging. Een overnachting zag ik niet zitten met de borstvoeding en nachtvoedingen. Dus reed ik ’s avonds naar huis en ’s ochtends vroeg terug op. Collega’s begrepen niet dat ik net niet liever eens een nacht zonder baby wilde zijn. Maar ik was heel erg blij dat ik mijn baby nog geen 48u moest missen en het zo kon oplossen.
Eens buitenshuis logeren deden onze kinderen pas als ze hun eerste verjaardag voorbij waren. Tot dan hielden we ze graag ’s nachts bij ons. En de eerste keren dat ze uit logeren gingen, haalde we ze op tijd op in de ochtend.
Ik stop mijn kinderen graag zelf in bed, samen of afwisselend met de papa uiteraard. Ik probeer ze regelmatig zelf naar school te brengen of af te halen, ook al is dit niet altijd ideaal in combinatie met het werk. In het weekend probeer ik tijd met hen door te brengen. Ik wil betrokken zijn bij hun leven. Ik ga mee naar de zwemles en heb nog geen enkele doktersafspraak gemist. Ik wil er bij zijn als ze nieuwe dingen leren. Ze worden zo snel groot. Ik wil zoveel mogelijk dingen zelf doen als ouder.
Ondertussen is de jongste twee jaar en de oudste vijf jaar. Het afstand nemen lukt naarmate ze ouder worden wat beter. Letterlijk soms, want inmiddels ligt er niet meer standaard elke nacht een kind in ons bed. Ik ben ook altijd voltijds blijven werken, al ben ik dankbaar voor de flexibele uren die me toelaten voltijds werk en kinderen te combineren. De kinderen gaan regelmatig eens een nachtje bij de grootouders logeren. Ik kan wel eens een dag of twee zonder hen en geniet van de quality time die ik dan heb met mijn man. Maar een week op reis gaan zonder hen zou ik dan weer nog te lastig vinden.
Het lijkt soms wel dat ik me moet bewijzen dat ik ook een uitgebreid sociaal leven heb buiten mijn kinderen. En dat heb ik ook. Ik ga lunchen met vriendinnen en plan regelmatig een datenight met manlief. Maar bij veel sociale activiteiten zijn mijn kinderen gewoon betrokken. Ik heb niet de behoefte om elk weekend een dag kinderloos te zijn of eens een week uit te rusten op een Zuiders strand (al klinkt een week doorslapen wel heel aanlokkelijk) - ik zou momenteel te veel zorgen hebben omdat ik de kinderen mis. In het najaar wil ik wel eens proberen een verlengd weekend weg te gaan alleen met mijn man. Dan zijn ze 2,5 jaar, 4 jaar en 6 jaar oud, dus dat moet wel lukken.
Ik geef alles voor het moederschap en ik haal er ook ontzettend veel uit. Ik ben soms wel eens jaloers op andere moeders die hun kinderen wat makkelijker kunnen loslaten of minder moeite hebben met ze eens enkele dagen niet te zien. Mijn sociaal leven is beperkter dan voor ik kinderen had. Maar ik heb er vertrouwen in dat dit opnieuw zal toenemen naarmate ze ouder worden. En ondertussen geniet ik volop van de periode dat mijn kinderen klein zijn.
Ik ben een moederkloek en ik ben er verdorie trots op!
