Hoe maak ik mijn kinderen duidelijk dat ik niet boos ben als ik wat kortaf reageer, maar dat ik gewoon geen energie meer over heb?
Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst een nacht heb doorgeslapen. Of wanneer ik voor het laatst wakker werd zonder onmiddellijk iemands noden te moeten vervullen. Of wanneer ik voor het laatst kon eten zonder onderbrekingen. Een douche nam zonder me te moeten haasten.
Ik ben altijd gehaast, altijd overprikkeld. Er schieten de hele tijd door een miljoen gedachten door mijn hoofd. Over wat er nog allemaal moet gebeuren, wat ik nog allemaal moet plannen. Ik jongleer met net iets te veel ballen.
Er is altijd weer een volgende maaltijd om te plannen. Er is altijd weer dezelfde chaos of rommel om op te ruimen - mijn dagen staan gewoon op repeat.
Ik ga altijd als laatste naar bed, en ben er als eerste weer uit. Mijn zenuwen staan maar al te vaak strak gespannen.
