7301fi.jpg

‘Ik ga naar de psycholoog’: het blijft een taboe

11/03/2024
Mamabaas
Door Mamabaas

‘Ik moet vanavond naar de psycholoog.’ Het heeft lang geduurd voor ik deze zin durfde uit te spreken. Uit angst voor vooroordelen. Uit schaamte om zwak genoemd te worden. Uit onzekerheid.

Ongeveer anderhalf jaar geleden heb ik heel diep gezeten. En toch bleef ik doorgaan zoals ik altijd had gekend. De welbekende rush als je een gezin, familie, job en vriendenkring wil onderhouden.

Maar ineens gaf mijn lichaam er de brui aan. Plots, zomaar. Uit het niets.

Een duidelijk signaal. En toch. Schaamte.

Want hoe kan iemand met een leuke job, twee prachtige kindjes, een mooi huis en een stabiele relatie met beiden goede inkomens dit nu meemaken?  Er zijn toch mensen met veel ergere problemen dan ik?  Van waar komt dit ineens?

Ik voelde mij nog slechter dat dit bij mij gebeurde. Duwde de mensen rondom mij ook weg, omdat ik niet kon uitleggen wat er exact aan de hand was. Omdat ik onbegrip voelde.  

Maar thank god voor mijn dokter en psycholoog. Om de ernst van mijn mindset beter te zien dan ikzelf. Om mij te verplichten tijd te nemen om stil te staan. Bij het verleden, het heden en de toekomst.  Om als neutraal persoon even te luisteren. Zonder te oordelen. Om mij perspectieven te geven. Zodat ik beter kan relativeren op belangrijke momenten.

Pas toen landde het besef dat ook ik eigenlijk al heel wat meemaakte, maar dat ik eigenlijk nooit tijd nam om deze zaken een plaats te geven.  Zo werd ik als student door een thuissituatie verplicht om te gaan samenwonen. Kreeg mijn oudste zoontje op vijf maanden een zware ongeplande operatie en belande hij op ICU. Verloren wij een kindje tussen onze zonen door. Onderging ik twee zware operaties na de geboorte van ons jongste zoontje. En dat is slechts een deel van de zaken die tijdens gesprekken met de psycholoog naar boven kwamen.

Ik zette intussen al enkele stappen in de juiste richting.  Ging gesprekken aan om het verleden een plaats te geven (dat is een work in progress). Ben er me van bewust dat mijn vriendinnen echt één voor én toppers zijn. Geen fake friends hier.  Deed een carrière switch die me mijzelf laat ontplooien en die mij een toekomstbeeld geeft.

Ik geniet van elke minuut met mijn zoontjes. En vooral, ik haal veel energie uit de gesprekken met mijn psycholoog. Het helpt.

Sta ik vandaag 100% sterker in mijn schoenen? Misschien nog niet helemaal. Maar ik ben wel gelukkiger.

Het blijft een taboe, ‘ik ga naar de psycholoog’. Maar ik ben blij met de stap.

En de schaamte? Die is er niet meer!

 

Sarah